📚 ﷽ 📚 #سلوک_معنوی #حیات_عارفانه 🔵 هفت صفتِ برجسته که باید نصب‌ُالعینِ ما قرار گیرد تا در پرتوِ عمل به آن‌ها عقولِ ما بارور شود: 🔹۱. وفای به عهدِ الهی و نقض نکردنِ میثاقِ عبودیّت. یعنی انسان پیوسته خود را در محضرِ خدا و عبدِ خدا وجدان کند. 🔹۲. وصلِ به آن‌چه خدا دستور داده است. (انسان در ارتباط با خدا، خویشتن، نزدیکان، جامعه، اولیای دین، کتابِ خدا، و طبیعت، باید مطابق با رضای خدا عمل کند). 🔹۳. خشیت و سر به زیر بودن در برابرِ خدا؛ یعنی تواضعِ دائمی نسبت به خدا، و نه از سرِ ترس بلکه از سرِ اُنس و عشق و حیاء؛ مواجهه با جلالِ ناشی از جمالِ معشوق! 🔹۴. صبر برای خدا و به دستورِ او (صبر همراه با احتساب؛ یعنی برای خدا کار کردن و به حسابِ خدا گذاشتن، که خدا می‌بیند و دوست دارد و پاداش می‌دهد). 🔹۵. اقامهٔ نماز. بعضی‌ها نماز را روخوانی می‌کنند و خم و راست می‌شوند؛ این، اقامهٔ نماز نیست. اقامهٔ نماز، به معراج برآمدن با هر نماز است. لحظاتی که نمازگزار در نمازش حاضر است و خود را پیشِ خدا یا خدا را ناظرِ بر خود می‌بیند و مُشافهتاً با خدا حرف می‌زند، در معراج است. 🔹۶. انفاق برای خدا. انفاق، مطلقِ بخشش است. مٶمنِ عاقل همیشه در حالِ بخشش و ریزش است، در خفا و علن و شب و روز. از همه چیزش هم مایه می‌گذارَد؛ از وقتش، آبرویش، مالش، علمش، و ... . انفاق، تجلّیِ محبّت و خیرخواهی است. 🔹۷. دفعِ بدی با خوبی؛ شاملِ تدارکِ گناه با توبه، منکَر با معروف، ظلم با عدل، جفا با صِله، و قِس‌عَلی‌هَذا. ♦نتیجه: هرکس هرقدر این صفات در او باشد - به‌قدرش - عاقل است. عقل همیشه همراه با دیانت است، و آدمِ عاقلِ بی‌دین نداریم. @sulookmanavi