📚 ﷽ 📚 🗨 دنیا، دارِ ابتلاء (۴) (قسمتِ آخر) ♦مثالِ ۳) برای یکی از مِلک‌های خود قراردادی با سازنده‌ای بستیم. سازنده تخلّفی کرد و ما قرارداد را فسخ کردیم و او نپذیرفت. از آن‌وقت چند سال است که به دادگاه مبتلا شده‌ایم. یک دادگاه به نفعِ ما رای می‌دهد، دادگاهِ دیگر به نفعِ او. چرا چنین چیزی در سرنوشتِ ما محقّق شده؟ ♦پاسخ: 🔹آن‌چه باید سرت بیاید و امتحانِ تو در آن است، خواهد شد! الان شما هستید و سازنده‌ای که دشمن شده و عدلیه‌ای آن‌چنانی! ظاهرِ این قضیّه تلخ و مشوّش‌کننده است، امّا هرکس برای تکامل سهمی از جهاد دارد، یعنی باید یاد بگیرد برای حقّش بجنگد و در جنگ از حق خارج نشود. 🔹آن‌چه باید در این قضیّه مراعات شود، اوّل - مثلِ هر امتحانی - تسلیم بودن به قضا و قدرِ خداست؛ باید بپذیرید که خدا حکم کرده که چنین شود و حکمِ او به نفعِ ماست؛ به نفعِ ابدی، نه نفعِ امروز و فردا. دوم، باید حقّ خود را بخواهید و در خواستنِ حق استقامت کنید و خسته نشوید. قرآن می‌فرماید: ... فَمَا اسْتَقَامُوا لَكُمْ فَاسْتَقِيمُوا لَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (توبه، ۷)؛ یعنی هرچه دشمنان استقامت می‌کنند، شما هم این‌طرف استقامت کنید. عبارتِ آخرِ آیه نشان می‌دهد که استقامت در برابرِ لجاجتِ دیگران خودش تقواست و انسان را محبوبِ خدا می‌کند. 🔹مطلبِ بعد این‌که در خواستنِ حق، انسان نباید از مدارِ حق خارج شود؛ نباید بیش‌تر بخواهد؛ نباید از روشِ نابحق استفاده کند، مثلاً رشوه بدهد یا دروغ بگوید؛ باید در محکمه، صدق را مراعات کند. 🔹چیزِ دیگر در این فرایند این است که در عینِ ایستادگی، پیامِ صلحی هم به طرفِ مقابل مخابره کنید؛ یعنی در عینِ جنگ، یک پلِ طلایی پشتِ سرِ دشمن بگذارید که تا پای جان نجنگد، بلکه به اقتضاء عقب‌نشینی کند. یعنی پیشنهادِ خوبی روی میز بگذارید، مثلاً بگویید فلان‌قدر بگیر و از قرارداد بیرون برو؛ و آن فلان‌قدر به‌قدری باشد که معقول و وسوسه‌انگیز باشد. اگر این پیشنهاد را دادید و باز او خواست بجنگد، شما هم استقامت کنید. 🔹نکتهٔ دیگر آن‌که همیشه نسبت به او هم خیرخواه باشید؛ دعا کنید که خدا مسیر را به سمتی ببرد که هر دو طرف سود ببرند. (او هم - مثلِ شما - عیالِ خداست). کجا غیرِ این‌جا شما این چیزها را یاد می‌گرفتید؟! 🔹نکتهٔ بعد: در مواجهه با دیگران احمق نباشید و بیش از حد اعتماد نکنید؛ یعنی قراردادها را درست بنویسید و ضمانت‌ها را محکم بگیرید؛ آن‌وقت اگر خواستید بخشش کنید و احسان نمایید، مختارید و خیلی هم خوب است. 🔹در ضمنِ این مسئله، توکّل را هم یاد می‌گیرید. تدبیرِ درست را به‌کار ببندید و بازی‌تان را بکنید و صبر کنید تا زمانِ بازیِ بعدی. (مدام به این مسئله فکر کردن نوعی نشخوارِ فکری است. در این‌جا به خدا توکّل می‌کنید و کار را به خدا می‌سپارید. خدا توکّل را از ما خواسته و متوکّلین را دوست دارد. توکّل از قلّه‌های توحید است و تا کسی به آن دست پیدا نکند از اولیاءِ خدا نمی‌شود). 🔹در مواجهه با ناملایماتِ دنیا، انسان به دو چیز نیاز دارد: صبر و نصر. هر دو تا را خدا باید بدهد؛ پس باید مدام دعا کنید و اوّاب باشید و از خدا بخواهید که شما را از صبر پر کند و شما را نصرت نماید. صبر، درون را درست می‌کند؛ و نصر، بیرون را. @sulookmanavi

رفتن به اوّلین پیام در کانال: 👇👇👇👇 https://eitaa.com/sulookmanavi/3

سلام ارتباط با بنده و ارائه نظرها و پیشنهادهای شما: 👇👇👇👇👇👇 @Useriran

🖋وَ إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ... (انعام، ۱۱۶) ♦در قرآن، اکثریّت دلیلِ حقّانیّت نیست؛ امّا این‌که گمان کنیم چون اقلیّتیم، پس بر حقّیم! این هم یک مغالطهٔ ناخودآگاهِ شناختی است. @sulookmanavi

🎧#صوتی 👆👆👆👆 🌀#معارف_معنوی_۲۹۶ 🎤موضوع: ۱. همواره همّت، قصد و نیّتِ انسان باید خیر باشد. ۲. هرکاری که برای خدا انجام شود، عملِ صالح است. @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🖋... يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ... (فرقان، ۷۰). ♦رجب، ماهِ تجلّیِ خاصِّ اسمِ مُبدّلِ خداست. آن که در #ماه_رجب به او اجازهٔ استغفار بدهند فقط از سیاهی و جهنّم نجات پیدا نمی‌کند، آتشِ در وجودش (سیئات) هم ـ به مددِ اسمِ مبدّلِ خدا ـ به نور (حسنات) تبدیل می‌شود. 🌙#ماه‌_دلارام‌ @sulookmanavi

🖋... فَصَبَرُوا عَلَىٰ مَا كُذِّبُوا وَ أُوذُوا حَتَّىٰ أَتَاهُمْ نَصْرُنَا ... (انعام، ۳۴) ♦اصولاً آدم باید صبر کند تا نصر برسد. @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🔹دین برای تعالیِ روحی و تحصیلِ ابدیّتِ انسان است. البتّه انسانی که متدیّنِ واقعی شود - یعنی واقعاً دنیا را رها کند و راضی به رضای خدا شود و مشغولِ تقوا (یعنی عبادت و خدمت) شود - در زندگی هم برایش یُسر رقم خواهد خورد؛ امّا این به معنیِ آن نیست که اگر دستوراتی از دین را انجام دهیم و توسّلاتی بکنیم، باید به ما پاسخِ مثبت بدهند و همان چیزی که می‌خواهیم به ما بدهند. 🔹روحِ دین، تسلیم و رضاست. این نحوه تعامل با دین که فلان‌کار را بکن و فلان حاجت را بگیر، از اساس اشتباه است و در گذرِ زمان نادرستی‌اش را نشان می‌دهد؛ دنیا راه و روشِ خودش را دارد. دین یعنی جز خدا نخواستن، نه به خدا آویزان شدن و چیزی خواستن! این‌که سراغِ دین بیاییم تا خدای دین و امامانِ دین برای ما کارسازی کنند، نوعی خودپرستی است در لباسِ تدیّن. @sulookmanavi

ز جان شیرین‌تری ای چشمه‌ٔ نوش سِزَد گر گیرمَت چون جان در آغوش 🖋نظامی ➰#شعر @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🖋قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ... (توبه، ۵۱). ‏♦هیچ چیز اتّفاقی نیست؛ هر اتّفاقِ تلخ و شیرینی که برایت می‌افتد، یک رسالت دارد و برای یک هدفی واردِ زندگیت شده! خدا این‌طور خواسته! @sulookmanavi