رشد نقدینگی واقعی در ایران منفی است!
در ایران دو نوع نقدینگی وجود دارد
۱. نقدینگی عمومی
۲. نقدینگی خصوصی
که هر کدام به دو بخش نقدینگی اسمی و واقعی تقسیم میشود.
رشد نقدینگی اسمی همواره مثبت بوده اما در مورد نقدینگی واقعی ماجرا متفاوت است.
در یک تقسیمبندی دیگر نقدینگی به سه بخش جبرانی، محرک و مکنده تقسیم میشود.
اما نقدینگی عمومی عمدتا جبرانی بوده و رشد نقدینگی واقعی در ایران منفی است. به عبارت دیگر حقوق کارمندان و دستمزد کارگران به میزان تورم افزایش پیدا نکرده است. بخشی از نقدینگی عمومی که صرف تولید و زیرساختها و خدمات عمومی شده نقدینگی محرک بوده است.
و اما نقدینگی خصوصی چون متصل به دارایی بوده، همواره رشد کرده است.
به عبارت دیگر پولی که بانک خصوصی خلق کرده و با آن دارایی (دلار، طلا، زمین، مسکن، خودرو و...) خریده صرفنظر از اینکه باعث تورم بوده یا خیر همواره رشد داشته است. این نقدینگی که نه جبرانی است و نه محرک و فقط در بازارهای سفتهبازانه میچرخد نقدینگی مکنده نام دارد. در حقیقت این نقدینگی با اتصال به دارایی ارزش خود را حفظ کرده و بالا میبرد یا ارزش نقدینگی عمومی را کاهش میدهد.
این نقدینگی هم رشد اسمی داشته و هم رشد حقیقی.
رشد حقیقی داشته چون میزان تورم در داراییها و کالاهای سرمایهای نسبت به کالاهای مصرفی و حقوق و دستمزد کارگر بسیار بیشتر بوده است.
این رشد چند برابری قیمت داراییها نسبت به کالاهای مصرفی و دستمزد کارگر و ... علت اصلی تورم است.
زیرا با بالارفتن قیمت این داراییها و ایجاد عدم توازن شدید در بحث مالکیت (بهدلیل ایجاد انحصار و احتکار در کالاهای سرمایهای) که عمدتا مرتبط با نیازهای اساسی مردم هستند تمام بازارها بهطور خودکار قیمت محصول خود را بالا میبرند تا بتوانند قدرت خرید مردم و کارگر را تا حدی جبران کنند.
در کشورهای سرمایهداری با سرکوب شدید دستمزد کارگر و استثمار نیروی کار و از طرفی استثمار منابع طبیعی کشورهای فقیر جلوی تورم را میگیرند و به این ظلم عمومی افتخار میکنند.
♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷
💠
@h_abasifar