روزگارِ دشوار... ۲۵۰_ساله در فضای پریشان و غم‌زده‌ی کشور در زمام امام باقر علیه السلام، که فقر و جنگ و بیماری، همچون صاعقه‌ی برخاسته از قدرت‌طلبی و استبدادِ حکمرانان اموی بر سر مردمِ بی‌نوا فرود می‌آمد و می‌سوخت و خاکستر می‌کرد، پرورش نهال فضیلت و تقوا و اخلاق و معنویت، چیزی در شمارِ محالات می‌نمود. رجال روحانی و قضات و محدثان و مفسران، که می‌بایست ملجأ و پناه مردمِ بینوا و مظلوم باشند نه فقط به کارِ گره‌گشایی نمی‌آمدند، غالباً خود نیز به گونه‌ای و گاه خطرناک‌تر از رجال سیاست، بر مشکلات مردم می‌افزودند. در این روزگار پر بلا و دشوار بود که ، بار امانت الهی را بر دوش گرفت. کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۰۰ @t_manzome_f_r