تعلیقات
پای درس ابوحمزه ثمالی استاد میرباقری (2) 📝 مناجات و روضه 🔻 بین مجلس و روضه و توسل تفاوت‌هایی است که قطعاً باید لحاظ شود. ما خیلی راحت در مجلس گریه می‌کنیم اما وقتی کار به مناجات می‌رسد سخت‌تر می‌توانیم گریه کنیم. در حالی‌که میزان ارتباط حبّی و عاطفی بین عبد و مولی مهم است و در این فضاست که می‌توانیم از مناجات بهره ببریم. 🔻 حال با این مقدمه آیا در مجلس مناجات‌خوانی و لابلای دعا روضه بخوانیم یا نه؟ جناب مقیدند بین دعای ابوحمزه ثمالی و اول و آخر آن روضه بخوانند اما به‌نظرم بر اساس یک مبنا این کار را انجام می‌دهند: 🔻 دست‌یافتن به خواسته‌های مهمی که در ثمالی مطرح می‌شود نوعی عروج روحی و معنوی است و ما با وضعیت روحی فعلی‌مان امکان چنین اوج و عروجی را نداريم. 🔻 توسل و روضه اینجا گره‌گشاست. راه را باز می‌کند. هم دل را نرم و اشک را جاری و قلب را آماده می‌کند و هم رحمت و توجه خدای متعال را جلب می‌کند. 🔻 شاید روضه‌خواندن برخی با هدف مجلس گرمی باشد، یعنی چون با دعا نمی‌توانند از مردم اشک بگیرند سراغ روضه می‌روند و یا حتی خودشان نیز نسبتی با دعا برقرار نمی‌کنند و اهل مناجات نیستند، پس لاجرم باید با جلسه را اداره کنند. این مدل شاید محل نقد باشد. 🔻 اما مناجات‌خوانی یک چون استاد میرباقری یک سیر و سلوک با امام و با دعایی است که از امام صادر شده، دراین ولایی باید از راه گریه بر امام به مغز خواسته‌های مطرح شده و مقامات دعا و مناجات رسید. استاد! روضه را رافع موانع و لطیف کننده قلب می‌دانند. در جزئیات کار بزرگان حکمت‌هایی است پس نباید ساده آن را تحلیل کرد. 🔻🔻🔻🔻 🆔 @taalighat
1 مشاهده