تاملات
🔰کرونا و جهانی که پایان دراماتیکی ندارد! ✍️ محمدعلی روزبهانی 🔸تمام رمانها و فیلمهای اخرالزمانی و ویرانشهری، پایانبندی جهان را پرجلال و پرهیبت و در پی حادثه ای عظیم و تکان دهنده تصویر میکنند. حادثه ای پیچیده در نور و رنگ و انفجار و فروریختن اسمان خراش‌ها و به زیر آمدن خارق العاده ترین تکنولوژی‌ها، حادثه ای که انسان هر معجزه ای در آستین دارد برای مهار آن بر آفتاب می اندازد اما در پایانی تراژیک اراده اش به زیر کشیده میشود و یا در آخرین لحظات، ابرانسانی از راه می‌رسد و با قدرت و زیرکی اسطوره ای اش، چرخ حوادث را متوقف می کند. 🔹پایان دراماتیک جهان در هر دو وجه ان، تعظیم «انسان» و سجده آوردن بر این موجود ناشناخته و تمدن دست ساخته او است. جنگهای بین سیاره ای، شورش سایبورگها و سایبرپانکها، هوش مصنوعی از کنترل خارج شده، آدم فضایی ها و بشقاب پرنده ها و... همگی در تعظیم انسان و به زیر آمدن حماسی و پرشکوه این تندیس پر شکوه و زیبا در پی افسارگسیختگی تکنیک و قدرت لایزال انسانی است که جسم و بدنش بسیار بیشتر از ذهن و تدبیرش فربه شده است. 🔸کرونا ویروس اما سبک ابزورد جهان است در نخستین دهه های فراگیری سایبرنتیک و نوید عصری جدید که به خودآگاهی دیدار تصویر پوچ و بی معنای خود در آینه تمدن نایل آمده است. 🔹برای نابودی تمدن آسمانخراش ها و شرکتهای کهکشانی، تمدن بانکهای بین المللی و سازمان تجارت جهانی، جهان زرادخانه های سلاح های اتمی و هیدروژنی، عصر هالیوود، والت دیزنی و سلیکون ولی، هیچ اختلال یا حادثه ی معنادار و بزرگی به میان نیامده است. 🔸یک نانوپشه نادیدنی، تمام تمدن و تمام ابزارهای مقاومت و مراقبت آن را تعلیق کرده و تنها کاری که از همه این نامها و ابزارها بر می آید آن است که در غاری سر فرو برده، مات و مبهوت عبور این طوفان ویرانگر را تماشا کنند و بی معنایی و پوچی تحقیرکننده ی آن را تا مغز استخوان ایمان آورند. بشر همچنان اسم اعظم را از یاد برده است... ⚜ @taammolat74
126 مشاهده