🔰رومینا و یک پرسش ✍️ امیررضا مافی 🔘 بخش ۲ از ۲ 💢 سوال این حقیر اما هنوز پابرجاست: آیا رضا اشرفی‌‌ها آموزش دیدند با دختری که در یک محیط کوچک جسارت گریختن از خانه را می‌یابد، چگونه برخورد کنند؟ از او بزرگتر؟ معلمان مدرسه‌، مدیران، امام جماعت مسجد یا هر متولی دیگری در بخش و شهرستان و استان؟ آیا خود شما آموزش دیدید که در بزنگاه چگونه عمل کنید؟ 🔹آری، از این ماجرا دردآورتر و فغان‌انگیز‌تر نیست که دختر نوجوانی، به هر دلیلی توسط پدرش به قتل برسد. ما همه غمگینیم. اما رومینا هم واقعیت متورم دیگری است که خیلی زود عادی می‌شود و این تکثیر، این فراواقعیت متورم، معنای رخداد را مبتذل و رومینا را به عکس‌اش تقلیل می‌دهد و پاسخ هر پرسشی را ممتنع می‌سازد. 🔶دوستان عزیز! ملت همیشه در صحنه‌ی مجازی! بزرگواران همواره در حال واکنش! سروران اهل اینستاگرام و توئیتر و هشتگ، برای یک بار هم که شده زبان به کام بگیرید و جای واکنش و فحش دادن و باید و نباید کردن، بگویید برای اصلاحِ «عمل در بزنگاه» چه باید کرد؟ پیشنهاد دهید جای افسوس خوردن، تحلیل کنید جای انتشار عکس مقتول و ببینید خودتان در بزنگاه‌های زندگیتان، بنا به عرف، تربیت، فرهنگ، هنجارها و... چگونه عمل می‌کنید. دوستان، بنویسید راه سوم رضا اشرفی (که هیچ حقی نداشت در قتل فرزندش) چه بود؟ اگر شما پدر بودید چه می‌کردید؟ با زخم زبان اهالی؟ با سرشکستگی؟ با عشق به فرزند؟ با صلاح او در ازدواج نکردن؟ شما چه می‌کردید؟ 🔹بزنگاه‌ها لحظاتی در زندگی هستند که زمان تامل و تعمق وجود ندارد و عوامل متعدد دخیل، تصمیم آنی را پیچیده و سخت می‌کنند. همه‌ی ما به نحو غریزی در بزنگاه صورت مسأله را پاک می‌کنیم، یا از آن می‌گریزیم؟ راه دیگرش اما آموختنی است، بی‌آنکه بدانیم متولی این آموزش کیست؟ حالا می‌توانید یقه‌ی جمهوری اسلامی، آخوندها و حتی قوانین کشور را بگیرید و البته توامان، یقه‌ی روشنفکرها، ملت همیشه در صحنه‌ی مجازی، ملت همیشه در حال تخدیر، سخنرانان و اینفلوئنسرها باید در دستتان باشد و جای باد کردن در این واقعیت متورم بپرسید، از خودتان بپرسید راه سوم رضا اشرفی و چه کسی باید به او می‌آموخت؟ ⚜️ @taammolat74