💠 نکاتی در باب 🔸در اندیشه شیخ اشراق، انسان حقیقتی اصیل از عوالم انوار دارد اما به ظلمتی گرفتار آمده است. حلقه وصل شرق هستی یعنی عالم الاه و عقول و غرب هستی که عالم ماده است، نفس انسانی است. حقیقت انسانی از عالم نور به عالم ظلمت کشیده شده است. سهروردی این را هبوط می‌نامد. 🔹انسانی که اصل خودش از آنجاست و به غرب هستی آمده و در ظلمت بدن گرفتار آمده و اصل خود را فراموش کرده، چنین ادبیاتی را شیخ اشراق هبوط می‌داند. حال چه باید کرد؟! راه رهایی چیست؟! شیخ اشراق تعبیر به رجعت و «بازگشت به وطن» دارد. راه رهایی از این دام این است که انسان دست به تجرد بزند. 🔸گاهی اوقات در زندگی، مساله‌ای برای ما پیش می‌آید که یاد وطن می‌افتیم و متوجه می‌شویم سنخ ما، سنخ دیگری است. در این موقع است که احساس غربت زنده می‌شود. به تعبیر شیخ اشراق، این حقیقت تذکار است. در رساله غربت غربیه، به انبیاء اشاره دارد. انبیاء آمدند تا ما را به یاد وطن بیاندازند. این تذکار موجب می‌شود که انسان به ولوله و اضطراب شود و شور بازگشت به وطن را در جان او می‌اندازد. فلسفه وجودی در این دنیا آمدن انسان این نیست که به فراموشی تن بدهد. برای رهایی به حبل الهی چنگ بزنید و ریاضت قدسی را شروع کنید. در نهایت به نورالانوار می‌رسید. ⚜️ @taammolat74