🔰وقت خداحافظی با مدرک‌های دانشگاهی است 🔸 گودهارت دغدغه‌اش این است که شکاف تحصیل‌کرده/تحصیل‌نکرده در لیبرال‌دموکراسی‌ها چگونه به بنیان اساسیِ نابرابری تبدیل شده است، و عرصۀ سیاست هم به بازیچه‌ای بدل شده که درخدمت و به چنگ نخبگانِ علمی درآمده است. از سوی دیگر، گودهارت، مثل دیوید گریبر، دل‌مشغول این است که اتکای بیش‌ازحد بر مدارک دانشگاهی و بوروکراسی جوامع را دچار «کار غیرضروری» کرده است. 🔹گودهارت معتقد است معضل جوامعی همچون بریتانیا این است که اسیر و بردۀ معیاری ساده برای موفقیت شده‌اند: امتحانات دانشگاهی. موفقیت اقتصادی، عزت‌نفس، ظهور و بروز سیاسی، و خوشبختی همه و همه گره خورده است به اینکه یک نفر، در فضای بسیطِ به‌دور از فرآیندهای علم و استدلال‌ورزی، چه عملکردی در این امتحانات داشته باشد. 🔸دیگر توانایی‌های انسانی (که می‌توان عنوان «دست» و «قلب» را برایشان به کار برد) تبدیل شده‌اند به چاره‌های بعدیِ افراد: یا به کسانی واگذار می‌شوند که در تحصیلات دانشگاه شکست خورده‌اند، یا اینکه در حاشیۀ کارهای علمی جا می‌گیرند... این همان معضلی است که از زمان پیدایش استخدام‌های شایستگی‌محور و ظهور دانشگاه‌های مدرن در قرن نوزدهم سراغ ما آمده است. 🔹مدرک‌ها روزگاری «نشانه‌ای» بودند از توانایی‌های خارق‌العادۀ شناختی یا دست‌کم خبر از امتیازی فرهنگی می‌دادند. اما حالا که به چیزی عادی تبدیل شده‌اند، کارکرد تمایزبخش خود را از دست داده‌اند. 💢دورۀ رفاه فزاینده و شکوفایی همه‌جانبه ازطریق آموزش عالی بود، دیگر به سر رسیده است. 📚 کتاب (سر، دست، قلب) ⚜️ @taammolat74