✔️[ادامه...]
🔘 بخش 1 از 3
🔸ایران از سپیده 22بهمن 57 با دستفرمان خمینی کبیر، در مسیری قرار گرفت که استقلالش را باز جوید و آزادی را از زیر یوغ استعمار پی بگیرد. در دهه اول، آن کسانی آماج ترور شدند که در پی پیریزی بنیانهای ایران نوین بودند؛ چهرههایی فکری، فرهنگی و برنامهریز که میتوانستند عقبه تعالی جمهوری اسلامی را فراهم آورند.
🔹با ناکامماندن حمله خارجی و آشوب و خدعه داخلی، در دهه بعد که امنیت برقرار شده بود، کسانی ترور شدند که در پروژه شکست دشمن نقش داشتند؛ مقامات نظامی و امنیتی. این رویه از میانه دهه 80 تغییر موضع داد.
🔸 چه دیگر میدانستند که جمهوری، تثبیتشدهتر از آن است که بتوان با حذف چند اندیشمند یا امنیتی، آن را به زانو درآورد و حالا باید جلوی سرعت حرکتش را میگرفتند. مهمترین عرصه، فناوری پیشروی هستهای بود که در آن ایران میکوشید به دانش اختصاصیاش دست پیدا کند و مستعمره این و آن نباشد؛ کارگزاران این علم چه کسانی بودند؟
🔹مردان تربیتیافته در آکادمیهای فنی که یا دغدغههای قدیمیشان مربوط به دوره جنگ میشد یا خود را وقف پیشرفت کشور کرده بودند. یعنی دوباره چشمان دقیق فتنه، حوزه دانش و علم را نشانه گرفته بود و هرگونه راهزنی را برایش مجاز میدانست؛
🔸جنگی هیبریدی که یکسرش یافتن نشانههای تحرک علمی ایران در سراسر جهان برای انتقال دانش بود، یکطرفش تحریم و صدور قطعنامههای متعدد و غایتش دستور حذف فیزیکی. از یک دهه پیش تاکنون، دانشمندان هستهای زیر ضربه قرار گرفتند؛ در خارج از کشور بازداشت شدند، دانشگاههای غربی از پذیرش دانشجو در رشتههای مرتبط سر باز زدند و دست آخر، نخبگان علمی را شهید کردند.
⚜️
@Taammolat74