🔰 خوانش سنجش گرایانه از سنت در عالم مدرن 🔸فقدان خوانش سنجشگرایانه امروز در فضای فرهنگی ما بخصوص در مواجه با سنت به شدت احساس میشود و میتوان گفت الهیات چپ نو در یک کلام: مواجه سنجشگرایانه با متن مقدس، خاصه قرآن، است. 🔹متاسفانه برعکس تصور رایج، یکی از مهجور ترین کتاب های سپهر فرهنگی ما در دو سه دهه اخیر قران بوده است. ما باید بار دیگر به قران برگردیم و سنجشگرایانه با متن روبرو شویم. 🔸خوانش سنجشگرایانه یعنی ما باید با یک پرسش و یا همان مساله سراغ متن برویم. ما باید با یک فقدان در سروقت متن ظاهر شویم و اجازه بدهیم متن ما را پر کند و چه بسا ما را لبریز کند. فقط در این نوع مواجه دیالکتیک یا دو طرفه است که متن میتواند ما را بسازد و ما نیز در زنده بودن آن نقش آفرینی کنیم. 🔹بدون پرسش، قرآن و سنت مجموعه ای از اصوات بیش نیست که در فضا پخش میشود و فقط به درد مراسم ترحیم و توجیه سرمایه داری مذهبی میخورد. بدون پرسش، متن فقط به ما اصابت میکند و پس زده میشود، بدون پرسش متن هیچگاه تبدیل به "شعور" نمیشود. 🔸این را هم باید اضافه کرد که تا قبل از دوره مدرن، ظرفیت های اجتماعی سنت کمتر مورد بررسی قرار گرفته شده بود، چرا که این مدرنیته بود که جامعه را برای نخبگان به مثابه یک پیکر واحد و زنده، انتزاع و مدل کرد. با فهم انتزاعی به اسم جامعه در مدرنیته بود که متفکرین مسلمان هم به سراغ سنت رفتند و سعی کردند ظرفیت های مدنی آن را واکاوی کنند، روشی که هیچگاه به مذاق روحانیت سنتی خوش نیامد و نخواهد آمد. 🔸طبیعی است که طرح پرسش اجتماعی از مذهب در وهله اول نیازمند تسلط به منطق روابط در جامعه یا همان جامعه شناسی و علوم انسانی است. بدون علوم انسانی سراغ متن رفتن بدرد مراسم ترحیم، توجیه سرکوب استیت و ساخت حوزه های اشرافی میخورد. ⚜ @lotfi74