🔰 معنای سکوت خفت بار داود مهدوی زادگان 🏴 روز گذشته، پانزده زائر بی گناه از جمله یک زن و کودک در وقت ملکوتی نماز مغرب در حرم مطهر شاهچراغ به دست تروریست داعشی به شهادت رسیدند. اما جماعت آشوب طلب و حامیان پشت صحنه شان؛ همان ها که چند ساعت بعد از مرگ مهسا امینی بیانیه صادر کردند و از حاکمیت خواهان پوزش شدند، همان ها که تظاهر به ماتم و عزا کردند، همان ها در سوگ شهدای شاهچراغ و محکوم کردن تروریست داعشی سکوت را اختیار کردند. حتی رسانه های شان حاضر نشدند این جنایت را تیتر اول کنند. اما چرا چنین است؟ این سکوت معترض و اغتشاشگر بی معنا نیست. لکن گمان نشود که جهلی و تجاهلی در کار است. هرگز! مگر ممکن است که از مرگ یک دختر هشیار شوند ولی از شهادت پانزده نفر و جراحت بیست انسان بی گناه در جهل و تجاهل به سر برند؟! بعد سال ها فتنه انگیزی دشمن ملت، معنای این سکوت را حتی بهتر از خودشان می دانیم و می فهمیم. این سکوت، تناقض و تعارض در گفتار و کردار، تعارض یک بام و دو هوایی نیست. نباید گمان کرد که با رفتارهای دوگانه آنان روبرو هستیم. تعارض و تناقضی در کار نیست. مسأله این است که جماعت اغتشاشگر و حامیان شان اساساً با خود ملت دشمنی می ورزند. آنها ملت را خودی نمی دانند. همانطور که شیطان بزرگ ملت شریف ایران را خودی نمی داند. اینان حتی آن دختر کرد را هم خودی نمی داند و فقط مرگ او را بهانه فتنه انگیزی خود کردند. معنای این سکوت خفت بار، کین توزی با ملت است. این کین توزی با ملت از وقتی دو صد چندان شدت یافت که اینان دیدند مردم با آنها همراه و هم داستان نشدند. لذا فاجعه شاهچراغ انتقام خشونت طلبان داعشی از ملت است. به همین خاطر، هرگز محکومیت این جنایت را از آنها نخواهید شنید. باری، معنای این سکوت، خشم و انتقام از ملت انقلابی است. البته که این سکوت برای دشمن کشنده خواهد بود و در آن می میرند. چون این سوال هیچگاه از ذهن ها محو نخواهد شد که چرا بسان مرگ آن دختر کرد، کشتار جمعی از مردم بی گناه را محکوم نکردند؟ چرا حاضر نشدند برای آن پانزده شهید زائر، برای شهادت آن زن و فرزندش به سوگ بنشیند و لباس ماتم و عزا به تن کنند؟ #ایران_تسلیت 4 آبان 1401 @mahdavizadegan