تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️ (س) چه مقام و منزلتی در اسلام دارد؟ (بخش چهارم و پایانی) 💠تعلیم دین به بانوان کوفه 🔷زمانى كه اميرالمؤمنين امام علی (ع) مركز خلافت خود را از مدينه به كوفه منتقل كرد، (س) نيز با شوهرش عبدالله بن جعفر به كوفه آمد و در آنجا ساكن شدند. در اين مدت (س) نيز به ارشاد و تعليم زنان كوفه اشتغال داشت. در كوفه مجلس درسى براى زنها تشكيل داد و براى آنها قرآن را تفسير مى‏ كرد. [۱] آن حضرت از محدثان و می باشد. احادیث ایشان از مادر، پدر، برادران، امّ سلمه، امّ هانى و دیگر زنان می باشد.‌ [۲] 💠همراه با قیام برادر و مروِج انقلاب حسینی 🔷 (س)، از آغاز (ع) با برادر خویش همراهی کرد و در تمام دوران‏ قيام، همدل و رازدار او بود. شب عاشورا و گفتگوهايش با برادر، روز عاشورا و استقبال‏ هاى شكوهمندش از شهيدان، شب يازدهم محرّم و رثاى جانسوز او در كنار قامت خونين برادر و خطاب او به پيامبر خدا، اینها جلوه ای از صفحات زرّين و جاودانه زندگانى سرشار از جلالت، شكيبايى و والايى اوست. [۳] 🔷آن حضرت، استوار و شکوه مندانه پس از ، سرپرستى قافله اسيران را بر عهده گرفت. وقتی مردم كوفه فرزندان پيامبر را آنگونه ديدند، گریه و شیون سر دادند، (س) با صلابت و محکم اینگونه سخن گفت: اى كوفيان! اى نيرنگ بازان و خيانتكاران و بى‏ وفايان! اشكتان خشك و ناله ‏تان آرام مباد! مَثَل شما، مَثَل كسى است كه رشته ‏هاى خود را پس از تابيدن، از هم باز مى‏ كند ... واى بر شما! مى‏دانيد چه جگرى از پيامبر (ص) پاره پاره كرديد، و چه پيمانى را شكستيد و كدامين پرده ‏نشين او را بيرون كشيديد و چه حرمتى از او هتك كرديد و چه خونى از او ريختيد؟! آن حضرت زبان على (ع) در كام داشت، مردمانى كه بارها، خطابه‏ هاى مولا را شنيده بودند، كلام و خطابه على (ع) را به عيان ديدند، و كسى گفت: «به خدا سوگند، زنِ باحيايى چنين سخنور، نديده بودم. گويى زبان على (ع) را بر كام دارد». خطابه‏ هاى حضرت زينب (س) در اوج فصاحت و بلاغت و تأثير گذارى بيان مى‏ شد، كه او خود، فرزانه‏ اى موقعيت شناس بود. [۴] 🔷دکتر بنت الشاطی در توصیف حضرت زینب (س) این گونه سخن می گوید: « (س) آیینه تمام نمای یک بانوی شجاع است، که در لحظات بسیار سخت و بحرانی، کاری کارستان انجام داد. وی را نامیدند؛ چرا که وی اولین بانویی است که در لحظات سخت، با یتیمان و اسیران همدردی می کرد، بر بالای سر محتضران حاضر شد، برای انتقام خون شهیدانی که بدن هایشان عریان در کربلا مانده بود قیام کرد، و نگذاشت خون های به ناحق ریخته آنان به هدر رود و پایمال شود. زینب کبری (س) علیرغم عمر کوتاهش بعد از حادثۀ عاشورا (یک سال و نیم)؛ توانست حزن و اندوه آن حادثۀ عظیم را در دل شیعیان آن چنان شعله ور کند که تا دنیا باقی است، این شعله خاموش نخواهد شد. آن بانوی بزرگ در این مدت کوتاه توانست مسیر تاریخ را عوض کند، لذت پیروزی ظاهری و موقتی را برکام ابن زیاد و یزید و بنی امیه، چنان تلخ کند که منجر به فضاحت و رسوایی دولت اموی گردد. [۵] 💠وفات 🔷 (س) در ۱۵ رجب سال ۶۲ ه. ق در سن ۵۷ سالگى - حدود يك سال و نيم بعد از شهادت امام حسين (ع) - از دنيا رفت و در نزديكى دمشق در روستاى «راويه» به خاك سپرده شد. اكنون اين روستا، به «زينبيه» شهرت دارد و به شهر متصل است. [۶] البته اقوال دیگری نیز در این زمینه وجود دارد که چندان مشهور نیست. در تاریخ آن حضرت از علت وفات آن بزرگوار چیزی ذکر نشده است. [۷] پی‌نوشت‌ها [۱] زينب عقيله بنى هاشم (س)، ص ۲۶ [۲] فاطمه زهرا (س) شادمانى دل پیامبر، رحمانى همدانى، احمد؛ افتخارزاده‏، سید حسن، انتشارات بدر، چ ۴، ص ۸۶۵ [۳] ریاحین الشریعه، ج ۳، ص ۴۱؛ زینب کبری (س)، از ولادت تا شهادت، قزوینی، سید محمد کاظم، مترجم: کاظم حاتمی طبری، پیام مقدس، قم، چ ۲، ص ۹۴ [۴] دانشنامه اميرالمومنين (ع) بر پايه قرآن و حديث و تاريخ، ج‏ ۱، ۱۶۷ [۵] السیده الزینب، عقیله بنی هاشم، عبدالرحمن، عایشه، مترجم: سیدرضا صدر، بوستان کتاب، چ ۸، ص ۹ [۶] با كاروان شام، همان، ص ۶۷ [۷] زینب کبری (س)، همان، ص ۲۷ منبع: وبسایت آیت الله مکارم (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
1.1هزار مشاهده