تبیین
🔸احمد البصری و قانون معرفت حجت‌های الهی یکی از موارد سوء استفاده در جریان احمدالحسن البصری، مسأله «قانون شناخت حجت‌ های الهی» است. احمد بصری با فراهم نمودن یک بسته معرفتی به عنوان قانون شناخت حجت‌ های الهی، سعی در تطبیق محتوای آن با شخصیت خود را دارد تا از این رهگذر شیعیان اثنی عشری را فریب داده و خود را در جایگاه «حجت خدا» قرار دهد! در این بسته، قانون شناخت «تمامی حجت ‌های الهی» در سه مسأله «وصیت، سلاح و پرچم» منحصر شده و برای مطابقت آن با شخصیت خود، ابتدا به حدیث موسوم به «وصیت» در کتاب الغیبة طوسی(رحمه الله علیه) استناد نموده و سپس با تأویل کردن سلاح رسول الله(صل الله علیه و آله) به علم و تأویل پرچم بر دعوت به حاکمیت الله، سعی در اثبات وصایت و حجیت خود دارد! به نحو اجمالی در پاسخ به قانون سه گانه احمد بصری گفته می‌ شود: اولاً: قانون معرفت انبیاء و حجج پیشین با قانون شناخت اوصیاء پیامبر(صل الله علیه و آله) تفاوتی آشکاری دارند و این دو نباید با یکدیگر خلط شوند. ثانیاً: در هیچ روایتی، قانون معرفت حجت ‌های الهی در این سه مورد منحصر نشده، بلکه با توجه به تفکیک انبیاء الهی و اوصیاء پیامبر(صل الله علیه و آله)، موارد متعددی را به صورت اقتضائی یا اختصاصی شمارش کرده‌ اند. ثالثاً: غیر از مورد اول(وصیت)، هیچ کدام از موارد بعدی(سلاح و پرچم) ارتباطی به شناخت انبیاء الهی و حجج پیشین نداشته و دو مسأله مذکور، از شروط اختصاصی شناخت اوصیاء پیامبر اکرم(ص) می‌ باشد. زیرا دوران زندگی انبیاء و رسولان الهی پیش از پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله) بوده و امکان استناد آنان به دو شاخصه سلاح و پرچم رسول الله(صل الله علیه و آله) غیر ممکن است. رابعاً: تأویلات صورت گرفته برای سلاح و پرچم، با روایات متواتر اهل بیت(علهم السلام) مناسبتی ندارند. @tabyinchannel @daneshgahevelyat
111 مشاهده