⏳》#در‌ڪَُذر‌زمـان 📜》#ورق_410 ✨🌙 ꞋꞌꞋ └─────────────╮ سمت باغ رفتیم. رسم بود عروس را به داماد نشان ندهند تا آخر شب. و من مانده بودم چرا آخه؟! دل تو دلم نبود برای دیدن حامد. صدای ساز و دُهل روستا کم کم بلند شد و اهالی جمع شدند. روی صندلی بالای مجلس نشسته بودم و نگاهم بین جمع میچرخید. طبق عادت گلنار پذیرائی می‌کرد. چند دقیقه ای چشمانم جلب‌ش شد. تا سمت پرده ی وسط باغ میرفت که چایی و شیرینی را بگیرد، گونه هایش سرخ میشد. دقت که کردم دیدم حتی موقع گرفتن سینی چای با لبخند سر به زیر می اندازد و سرخ می‌شود. تازه آن لحظه بود که حدس زدم حتما آقا پیمان آن طرف پرده ایستاده و سینی چای را به او می‌دهد. مهمانان مجلس با چای و شیرینی پذیرائی شدند و دخترهای کوچک وسط مجلس میرقصیدند. بالاخره آخر مجلس شد و موقع شام. آقا جعفر چلو گوشت درست کرده بود و عجب خوشمزه بود! بعد از شام وقتی روسری بلند و قرمز ترکمن را روی سرم انداختند، به حامد از قسمت آقایان به قسمت خانم ها،. اجازه ی ورود دادند. خانم ها کل می‌کشیدند و بی بی نقل روی سرم می‌ریخت و همه منتظر بودند تا حامد روسری را از روی سرم بردارد. نگاهم به قدم هایش بود. مقابلم ایستاد و صدای کف زدن ها و کل کشیدن ها برخاست. دستانش را سمت روسری بالا آورد و دو طرف آویز آنرا گرفت و آهسته بالا آورد. همراه همان روسری که از روی سرم برداشت ، سرم را بلند کردم. ✍️》بـہ‌قـلم: "بـانـو مـࢪضـیہ یـگـانہ" #ڪپۍ‌‌ممنـوع‹امـانت‌داࢪبـاشـیم› ✨🌙 ꞋꞌꞋ └─────────────╮ درجان من،طنين صداے "بنان" تويى زيبــاترين "الهه‌ے ناز" جهــان، تويى هــر چند آسمان خدا پرستارہ است، اما عروس هرشب هفت آسمان، تويى