بسم الله الرحمن الرحیم
ان شاء الله نکته هایی از قرآن کریم صفحه 573
1* مسلمان عدالت‌خواه است. «منّا المسلمون و منّا القاسطون»
2* اعراض از ذكر خدا هم در دنیا زندگى را سخت مى‌كند. «ومن اعرض عن ذكرى فانّ له معیشةً ضنكاً»(طه، 124) وهم در آخرت انسان را گرفتار عذاب سخت و فراگیر مى‌كند. «و من یعرض عن ذكر ربّه یسلكه عذاباً صعدا»
3* مهم‌تر از ایمان، پایدارى و استقامت بر آن است. «و ان لواستقاموا على الطریقة»
4* آثار ایمان تنها در آخرت نیست، بلكه در دنیا نیز ظاهر مى‌شود. «لاسقیناهم ماء غدقا»
5* استقامت بر راه حق ارزش است. و هر استقامتى ارزش ندارد، زیرا بعضى استقامت‌ها لجاجت و یك دندگى است. «استقاموا على الطریقة»
6* توسعه رزق، یكى از اسباب آزمایش است. «لاسقیناهم ماء غدقاً لنفتنهم فیه» (چنانكه حضرت سلیمان نیز توسعه رزق خودش را سبب آزمایش دانست. «هذا من فضل ربّى لیبلونى»( نمل، 40))
7* با توسعه رزق مغرور نشوید. «لنفتنهم فیه»
8* حتّى بعد از استقامت بر راه حق و دریافت پاداش، كار خود را پایان یافته ندانید كه تازه آزمایش دیگرى شروع مى‌شود. «ماء غدقا لنفتنهم فیه...»
9* اخلاص، زمانى به اوج مى‌رسد كه انسان خودش را نبیند و هر چه هست از او ببیند. در این آیات ابتدا مى‌فرماید: من احدى را شریك او نمى‌دانم. سپس مى‌فرماید: حتّى خودم را مالك چیزى نمى‌دانم. «لا اشركُ به احداً... لا املك لكم ضراً و لا رشدا»
10* نكاتى چند پیرامون مسجد
1. اول بناى روى كره زمین مسجد بود. «انّ اول بیت وضع للناس للذى ببكّة مباركا»( آل عمران، 96)
2. جایگاه مسجد باید از قداستى برخوردار باشد. چنانكه مؤمنان گفتند: بر مزار اصحاب كهف مسجدى بنا مى‌كنیم: «نتّخذن علیهم مسجداً»(كهف، 21)
3. اولین كار پیامبر در مدینه، ساختن مسجد بود. «لمسجد اسّس على التقوى من اوّل یوم»(توبه، 108)
4. بیش از ده مرتبه نام مسجدالحرام در قرآن آمده است.
5. خداوند، مسجد را خانه خود دانسته و برترین مردم، یعنى ابراهیم و اسماعیل، دو پیامبر بزرگ را خادم آن قرار داده است. «طهّرا بیتى»(بقره، 125)
6. براى حضور در مسجد، سفارش زینت شده است. «خذوا زینتكم عند كلّ مسجد»(اعراف، 31)
7. اگر ساخت مسجد بر اساس تقوا نباشد، و مسجد، عامل تفرقه گردد،باید خراب شود. «مسجداً ضرارا»(توبه، 107)
8. قداست مسجد تا آنجاست كه هر كسى حق ساخت و تعمیر مسجد را ندارد. «ما كان للمشركین ان یعمروا مساجد اللّه»(توبه، 17) و این امر، مخصوص مؤمنان متقى است. «انما یعمر مساجد اللّه من آمن باللّه... ولم یخش الاّ اللّه»( توبه، 18)
9. مسجد و سایر مراكز عبادت یهود و نصارى (دیرها و صومعه‌ها و معابد) به قدرى ارزش دارد كه براى حفظ آنها، باید خون داد. «...لهدّمت صوامع و بیع و صلوات»(حج، 41)
10. مسجد آدابى دارد از جمله این كه با صداى بلند در آن گفتگو نشود، سخنان باطل مطرح نشود، درباره خرید و فروش صحبتى نشود و از مطالب لغو دورى گردد.
11. براى هر گامى كه به سوى مسجد برداشته شود، پاداش است.
12. نشستن در مسجد به انتظار نماز پاداش دارد.
13. مسجدى كه در آن نماز خوانده نشود، نزد خدا شكایت مى‌كند.
14. همسایه مسجد اگر نمازش را در مسجد نخواند، ارزشى ندارد.
15. خداوند به خاطر اهل مسجد، عذاب را از دیگران برطرف مى‌كند.(موارد 10 تا 15 بر اساس روایاتى است كه در میزان الحكمه باب مسجد آمده است.)
16. شخصى از نزد معتصم (خلیفه عباسى) غمناك بر مى‌گشت و مى‌گفت: سارقى به سرقت خود اعتراف كرد و خلیفه فقها را جمع كرد و حكم او را پرسید. یكى گفت: دست سارق باید از مچ قطع شود، زیرا در آیه تیمم مى‌خوانیم: «فامسحوا بوجوهكم و ایدیكم»(نساء، 43) دیگرى گفت: دست را از آرنج قطع كنید زیرا قرآن در آیه وضو مى‌فرماید: «و ایدیكم الى المرافق»
آنگاه معتصم كه از قبل امام جوادعلیه السلام را دعوت كرده بود، حكم سرقت را از حضرتش پرسید. امام جوادعلیه السلام فرمود: فقط چهار انگشت قطع شود. زیرا قرآن مى‌فرماید: «وانّ المساجد للّه» جاى سجده مخصوص خدااست و آنچه در سجده روى زمین قرار گیرد، نباید قطع شود. معتصم استدلال امام‌علیه السلام را پسندید و به نظریه آن حضرت عمل شد.(وسائل الشیعه، كتاب حدود، حدّ سرقت.)
11* هفت موضعى كه هنگام سجده بر زمین نهاده مى‌شود مخصوص خداست و سجده براى غیر خدا ممنوع است.«وانّ المساجد للّه»
12* احدى را در كنار خدا و هم ردیف خدا نخوانید. «فلا تدعوا مع اللّه احدا»
13* دعایى ارزش دارد كه خالصانه باشد. «ادعوا ربّى ولا اشرك به احدا»
14* كسى كه دیگران را به اخلاص فرا مى‌خواند باید خودش مخلص باشد. «فلا تدعوا مع اللّه احدا... انّما ادعوا ربّى ولا اشرك به احدا»
15* یكى از راههاى دعوت به اخلاص آن است كه انسان فكر كند چه كسى مى‌تواند بلاها را از او دفع كند: «لن یجیرنى من اللّه احد»
16* همه در برابر قانون الهى یكسانند و هیچ كس مصونیت ویژه ندارد. «قل انّى لن یجیرنى من اللّه احد»