بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر کوتاه نور آیه به آیه از ابتدای قرآن #تفسیر_کوتاه_نور #سوره_رعد #صفحه_۲۵۲ ____ أعوذ بالله من الشيطان الرجيم وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللّهَ يُضِلُّ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنَابَ (27) كفار مى گويند: چرا از طرف پروردگارش معجزه اى (به دلخواه ما) بر او نازل نشده است؟ بگو: همانا خداوند هر كه را بخواهد (به حال خود رها و) گمراه مى كند و هر كس را كه به سوى او رو كرده و توبه نمايد، به سوى خويش هدايت مى نمايد. 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 نکته: هر پيامبرى براى اثبات ادعاى نبوّت خود، بايد نشانه اى از جانب خداوند داشته باشد كه آن را معجزه مى نامند، اين معجزه طبعاً در امور خاص و مشخصّى است، امّا افراد لجوج كه قصد پذيرش حقّ را نداشتند، از پيامبر تقاضاى معجزه بر اساس هوس هاى خود مى كردند، در صورتى كه اگر لجاجت را كنار مى گذاشتند، قرآن، خود، بزرگترين معجزه است. گاهى آب و غذا براى افراد مريض مضرّ است، امّا اين ضرر نه از آن جهت كه در آب و غذا ضررى وجود دارد، بلكه بخاطر بيمارى اين افراد است. آرى! افرادى كه از نظر روحى مريض اند، مانند مريض جسمانى در پذيرش آيات ناب الهى دچار ناراحتى مى گردند، زيرا به محض مواجهه با حقّ، روح لجاجت در آنها تحريك شده و هدايت را پس مى زند و اين همان معناى «يضّل» است. بحثى پيرامون هدايت و ضلالت هدايت الهى دوگونه است: ابتدايى و تكميلى. هدايت ابتدايى در رابطه با همه مردم است، «انّا هديناه السّبيل»(140) امّا هدايت تكميلى نسبت به كسانى است كه هدايت عمومى اول را پذيرفته باشند. مثل معلمى كه در روزهاى اوّل درس، مطالب خود را يكسان و يكنواخت به همه شاگردان عرضه مى كند، امّا بعد از مدّتى براى محصلان كوشا، جدى و پركار خود، لطف بيشترى مبذول مى دارد. «والّذين اهتدوا زادهم هدى»(141) امّا براستى براى افرادى كه قرآن درباره ى آنها مى فرمايد: «و ما تأتيهم من آية من آيات ربّهم الا كانوا عنها معرضين»(142) هيچ آيه اى از آيات الهى برايشان نازل نشد، مگر آنكه از آن اعراض كردند. «و لو نزلنا عليك كتابا فى قرطاس فلمسوه بايديهم لقال الّذين كفروا ان هذا الا سحر مبين»(143) اگر ما كتاب را از آسمان در كاغذى فرو فرستيم و آنها با دست خودشان آن را لمس كنند، باز هم مى گويند سحر است. «و انْ يروا كلّ آية لايؤمنوا بها»(144) اگر هر معجزه اى ببينند، ايمان نخواهند آورد. آيا جز برداشتن دست عنايت و زدن مهر ضلالت بر دلهايشان، چاره اى ديگر مى باشد؟! در هر حال، خداوند، حكيم و عادل است و تمام كارها و خواست او از: «يهدى من يشاء»، «يضّل من يشاء»، «يرزق من يشاء»، «يغفر لمن يشاء»، «يعذّب من يشاء»، «يخلق ما يشاء» همه بر اساس عدل و حكمت و لطف و عنايت تفسير مى گردد. يعنى اگر فرمود: «يهدى من يشاء»، چنين نيست كه بدون هيچ ضابطه و معيارى، هدايت را براى كسى خواسته باشد، بلكه چنانچه از آيات ديگر برمى آيد، يكجا ايمان را شرط هدايت مى شمارد و مى فرمايد: «و من يؤمن باللَّه يهد قلبه»(145) و در جاى ديگر، كسب رضايت و خشنودى حقّ را با پيمودن راه سلامت زمينه هدايت معرّفى مى فرمايد: «يهدى به اللَّه من اتبع رضوانه سبل السّلام»(146) و يا اگر فرمود: «يضل من يشاء»، در آيه ديگر، اسراف و ترديد و شك را عامل اين اضلال مى داند. «يضل اللَّه من هو مسرفٌ مرتاب»(147) به هر صورت اگر دهانه ظرفى به طرف آسمان باشد، باران در او وارد مى شود، امّا اگر به طرف زمين قرار بگيرد، از نزولات آسمانى بهره اى نخواهد برد و اينچنين است انسانى كه دهانه روحش به جانب ماديّات باشد، بديهى است كه از باران معنويّت الهى بى نصيب خواهد بود. «استحبوا الحياة الدنيا على الاخرة و ان اللَّه لايهدى القوم الكافرين»(148) ------------------------------------------------------- 140) انسان، 3. 141) محمّد، 17. 142) انعام، 4. 143) انعام، 7. 144) انعام، 25. 145) تغابن، 11. 146) مائده، 16. 147) غافر، 34. 148) نحل، 107. ☘☘☘☘☘☘☘ پیام: - كفّار لجوج هر لحظه معجزه ى جديدى مى خواهند. مشكل در معجزه بيرونى نيست، بلكه در عناد درونى آنهاست. «لولا اُنزل عليه آية» - سنّت الهى هدايت همه مردم است، «انّ علينا للهُدى»(149) امّا اگر كسى راه كج را انتخاب كرد، خداوند كيفر او را، همان گمراهى قرار مى دهد. «يضل من يشاء» - خشوع در برابر حق، كليد هدايت است. «يهدى اليه من اناب» - اگر چه هدايت مردم بدست خداست، ولى هدايت خداوند شامل كسانى مى شود كه در خود، آمادگى به وجود آورده باشند. «يهدى من اناب» -------------------------------------------------------- 149) ليل، 12. 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 @tafsir_qoraan https://ble.ir/tafsir_nor https://chat.whatsapp.com/8v1gW9NspMeGZWn3FPKv5V