🔹فضیلتی از فضائل اميرالمؤمنين علیه السلام مى دانيم که امام (عليه السلام) در تمام نبردها با دشمنان خود. پيروز شد و همين امر سبب گرديد که «بعضى از آن حضرت سؤال کردند: چه چيزى سبب شد در برابر همتايان خود پيروز شوى؟»؛ (وَ قِيلَ لَهُ (عليه السلام) : بِأَيِّ شَيْءٍ غَلَبْتَ الأَقْرَانَ). «اَقْران» جمع «قِرْن» (بر وزن فکر) به معناى همتا و همطراز است. امام (عليه السلام) در پاسخ، به يک نکته روانى مهم اشاره کرد، فرمود: «من با هيچ کس روبرو نشدم مگر اين که مرا علیه خود کمک کرد!»؛ (فَقال (عليه السلام) : مَا لَقِيتُ رَجُلاً إِلاَّ أَعَانَنِي عَلَى نَفْسِهِ). سيّد رضى (رحمه الله) اين کلام امام (عليه السلام) را چنين تفسير مى کند: امام (عليه السلام) به اين اشاره مى فرمايد که هيبتش آن چنان در دل ها جاى گرفته بود که مبارزان، مقهور هيبت او مى شدند (و از پاى درمى آمدند). (قَالَ الرَّضِىُّ: يُومِىءُ بِذلِکَ إلى تَمَکُّنِ هَيْبَتِهِ فِي الْقُلُوبِ). https://eitaa.com/joinchat/1492779373C13307fa791