یه حبه قند: ما و فلسطین کشتار وحشیانه ای که در مقابل بهت و حیرت مردم دنیا رقم خورد به شدت افکار عمومی دنیا را تکان داد. امواج این اتفاق در ایران نیز کاملا محسوس بود و اگر چه اکثر جامعه در شناخت حق و باطل در این جریان دچار تردید نشد اما خلاء تبیین در موضوع فلسطین نیز تا حد زیادی نمایان شد. بخشی از جامعه جوان از خود می پرسد مسئله فلسطین به ما چه ارتباطی دارد مگر ما خودمان مشکل کم داریم که دائما برای امنیت این و آن هزینه بپردازیم؟ به نظرم برای پاسخ به این سوال اول باید تکلیف این «ما» را معلوم کرد! منظور از ما چیست؛ ما ایرانیها؟ ما مسلمان ها ؟ ما انسان هاست؟ ما شیعیان؟ ما جریان مقاومت؟ از کدام ما صحبت می کنیم؟ 💥روشن است که بین این چند «ما» عام ترینش، «مای انسانی» است؛ برای آنکه چیزی که در غزه ی امروز رخ می دهد را محکوم کنیم لازم نیست مسلمان و شیعه و... باشیم حتی لازم نیست تاریخ غصب تدریجی و وحشیانه فلسطین توسط اسرائیل را کامل بدانیم همین قدر که اندکی از وجدان انسانی برخوردار باشیم می فهمیم که در حمله به زنان و کودکان بی دفاعی که در بیمارستان بستری اند یا به آن پناه برده اند ظالم کیست و مظلوم کدام است. مسئله این است که ظاهراً عده ای نه دین دارند و نه آزادگی! اتفاقا همین بزنگاه ها عیار شعارهایی مثل «دین من انسانیت است» را بیشتر نمایان می کند و نشان می دهد که ادای انسانیت برخی از این مدعیان، و حتی بغض ها و اشک هایشان چه مقدار گزینشی، سیاسی، نژادی و حقیرانه است.کسی که مظلوم را شناخت به حکم وجدان؛ موظف به یاری اوست چه کودکانی که در مهد کودک های آمریکا با سلاح گرم کشته می شوند چه زنان و کودکان افغانستانی و عراقی که با موشک های آمریکا به خاک و خون می غلتند. 💥از منظر «ما ی مسلمانی» که قصه بسیار روشن تر است؛ قرآنی که ما مسلمانان در شب های قدر بر روی سر می گذاریم ما را نه فقط برای یاری کردن مسلمانان در کشورهای اسلامی بلکه برای یاری هر مظلومی در هر جای جهان در صورت توان ، مکلف می داند و توبیخ می کند: سوره نساء آیه ۷۵ روشن است که وقتی بخواهی مظلومی را یاری کنی و پای حقی بایستی یا با پلیدی ها و وسوسه های درونی و بیرونی مبارزه کنی باید هزینه مقابله با ظالم و شیطان و نفس را هم بپذیری مسئله دیگر؛ مسئولیتی است که ما نسبت به جریان تمدن اسلامی در شکل کلان آن داریم و معبر قدس در این میان مانند یک کلید راز آلود وسرنوشت ساز عمل می کند که توضیحش مفصل است، بماند! 💥همینجا و قبل از اینکه بگویم چرا حمایت از فلسطین از نظر «مای ایرانی» به لحاظ سیاسی نیز دقیقا در راستای منافع «ما» است باید تاکید کنم که اگرچه تبیین منافع مادی و سیاسی حمایت از فلسطینیان بی اهمیت نیست اما به لحاظ ارزشی هرگز معادل ارزش انسانی و دینی موضوع نیست و اتفاقا اگر کسی عادت کند که کنش‌گری او صرفا منفعت گرایانه و بر محور امور مادی تنظیم شود آنجا که منفعت مادی اش کم شده یا از بین برود دیگر پای حق و عدل و اخلاق و تکلیف نخواهد ماند اما برای کسانی که عموما مسائل را از همین زاویه تحلیل می کنند باید گفت: 🔺اولا آزادی منطقه، از قوای آمریکا از جمله سگ هارش اسرائیل؛ یقینا به نفع تقویت امنیت همه کشورها از جمله ایران است؛ بدون امنیت پایدار، توسعه اقتصادی پایدار هم با مشکل جدی مواجه خواهد شد وجود استعمار آمریکا و سرپنجه های او در منطقه مانع یک پیوند اقتصادی بومی میان کشورهای همسایه و تثبیت منافع تجاری و ترانزیتی آنها می شود تا همین چند هفته قبل دعوا بر سر کریدور زنگزور در شمال و نیز کریدور هند به عربستان از جنوب و حذف ایران از این مسیرها و نیز خطرات عادی سازی روابط دیپلماتیک بین سعودی و اسرائیل و... بود که همه این موارد از حرکت شجاعانه حماس، «به نفع منافع ما» متأثر شد. گذشته از آن به اذعان اغلب کارشناسان، جهان در حال تغییر و انتقال قدرت از غرب به شرق است نظم جدیدی در حال شکل‌گیری است که در آن قدرت های نو ظهوری مثل چین روسیه هند و ایران که پیوند جغرافیایی مهمی با یکدیگر دارند نیز نقش های تعیین کننده ای در این نظم جدید دارند در این میان اسرائیل که دولتی میلیتاریستی است و حیاتش وابسته به تولید ناامنی و عدم اتحاد کشورهای همسو در منطقه است دقیقا مانند یک غده زائد چرکین و غیربومی عمل می کند. حمایت آشکار روسیه و چین از جریان فلسطین را نیز می توان در همین پازل تحلیل کرد. ادامه...👇