پرسش و نکته ای قابل تأمل توسط علامه جعفری: 🔸 «اگر موسیقی آن چنان که عاشقان دلباخته اش می گویند حقیقتاً روح انسانی را تصفیه می کند، چرا با شیوع موسیقی در شرق و غرب، دوران بیماری های روانی و فساد اخلاقی به حدی است که گفتگو درباره ی آن باعث شرمساری است؟ 🔸 ما نمی دانیم که اگر انسان ها به این اندازه به موسیقی اشتغال نمی ورزیدند و با خود واقعیات روبرو می گشتند، چه اندازه راه ترقی و اعتلا را می پیمودند.» پ.ن: 🔺 به نظر شما اگر موسیقی، بر خلاف اوضاع کنونی اش در دنیا ترویج نشده بود، وضعیت اخلاق بشر چگونه بود؟ 🔺 واقعا هزاران فستیوال موسیقی با جمعیت های میلیونی که سالانه در دنیا برگزار می شود، چه سهمی در بهبود اخلاق بشریت داشته و دارد؟ 🔺 با چه دلیل قانع کننده ای باید موسیقی را در کشور خودمان(ایران شیعی)، ترویج کنیم؟ [تصاویر مربوط به چند فستیوال بزرگ موسیقی در دنیا است] ✅ مسأله «ترویج موسیقی» را جدی بگیریم. ✍ #طلبه_ای_در_قم محمد صالح مشفقی پور 💎 @Moshfeghoun 💐