به بهانه مبعث ساعتی پیش در صفحۀ 200 از جلد چهارم کتاب تفسیر قُرطبی خواندم که نوشته بود: در گرماگرم جنگ اُحُد، دندان هاى ميانى پيامبر شكست! و صورت مبارکش از تیغ شمشیرها شكاف و خراش برداشت! مشاهدۀ این صحنه های ناگوار، یاران پیامبر را بر آن داشت تا لب به شِکوه بگشایند که یا رسول الله! ای كاش نفرينشان میکردی! پیامبر نگاهی مهربانانه به یارانش انداخت و فرمود: من براى لعن و نفرين مبعوث نشده ام. بلكه آمده ام براى دعوت به سوی حق و گسترش مهربانی. ولكِنّي بُعِثتَ داعِيا ورَحمَةً! آنگاه برای بدخواهان و دشمنان، اینگونه دعا کرد: بار خدايا! قوم مرا هدايت فرما كه آنان حقیقت را نمی دانند. علیرضا نظری خرّم شهر مقدس قم ۲۰ اسفند ۹۹