اینجا دریاچه امامزاده علی در جاده هراز و حدود ۸۰ کیلومتری تهران است. خاطره ای از اینجا دارم. در حاشیه جاده هراز بُقعه امام زاده علی واقع شده بود. پایین امام زاده هم در داخل دره ای که به رود هراز می رسید روستایی خالی از سکنه ی به نام پُشتک با چند قبر قرار داشت. یک بار که همراه مرحوم پدرم و همسایه روبرویی مان، جناب آقای منصوری (پدر رفیق دوران کودکی ام مهندس خاقان منصوری) از آنجا عبور می کردیم و به شمال می رفتیم، جناب آقای منصوری به پدرم فرمود: عموی ما که در زمان رضاخان در احداث جاده هراز کار می کرده طیّ حادثه ای در همین منطقه از دنیا رفت و در قبرستان کوچکِ روستای پُشتک، دفن گردید. پدرم با شنیدن این حرف، اتومبیل را در حاشیه جاده هراز و مجاور امام زاده علی نگهداشت و همگی پس از طیّ ده ها پله به عمق دره و بر سر مزار آن مرحوم رفتیم و فاتحه خواندیم. متاسفانه بعدها در بهار سال ۱۳۷۷ کوه مجاور جاده هراز ریزش کرد و صحن امام زاده و مغازه و روستای پُشتک را با خود به تَهِ دره بُرد و زیر خروارها سنگ و خاک، مدفون کرد. با انباشت سنگ و خاک، مقابل رود هراز این دریاچه بوجود آمد. خوشبختانه با تخلیه بموقع کلیه اماکن مسکونی و تجاری اطراف محل، این حادثه تلفات جانی در بر نداشت.