گسترش مهربانی ساعتی پیش در صفحۀ ۲۰۰ از جلد چهارم کتاب تفسیر قُرطبی نگاهم افتاد به این ماجرای خواندنی: در گرماگرم جنگ اُحُد، دندان‌هاى ميانى پيامبر اکرم که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد- شكست. علاوه بر این، صورت مبارکش نیز از تیغ شمشیرها شكاف و خراش برداشت. مشاهدۀ این صحنه‌های ناگوار برای یاران پیامبر سخت، طاقت‌فرسا بود. آن‌ها لب به شِکوه گشودند که یا رسول‌الله! ای كاش نفرينشان می‌کردی! پیامبر که مایهٔ رحمت برای همهٔ جهانیان بود با نگاهی مهربانانه به یارانش فرمود: من براى لعن و نفرين مبعوث نشده‌ام. آمده‌ام براى دعوت به سوی حق و گسترش مهربانی. آنگاه برای بدخواهان و دشمنان، اینگونه دعا فرمود: بار خدايا! قوم مرا هدايت فرما كه آنان حقیقت را نمی‌دانند. قم ۲۰ اسفند ۹۹