داستان فاطمه سلام الله علیها
قسمت صد و پنجاه و سه
مراسم تدفین ۲
در رابطه با محل دفن فاطمهٔ زهرا عدهای بر این باورند که ایشون داخل منزل خودش دفن شد. دلیلشون هم اینه که خانوم رو شبانه به خاک سپردند و بسیاری از مردم خبردار نشدند. طبیعیه که اگه هرجایی غیر از خونهٔ خودش دفن میشد بالاخره توسط راپورتچیهای حکومتی شناسایی و راپورت داده میشد.
از قضای کردگار یکی دو روایت هم از گفتار امامان شیعه این نظریه رو تایید میکنه که حضرت داخل منزل خودش به خاک سپرده شده و گویی بحث دفن توی بقیع و اینجور مطالب برای ردگمکنی بوده!
البته برخی گزارشات هم گویای اینه که خانوم، داخل مسجدالنبی جایی مابین منبر و مزار پیغمبر دفن شدند.
آدم محقق و جویای حقیقت با وجود این همه پراکندگی توی گزارشها نهایتا راه به جایی نمیبره! علتش هم کاملا روشه، چون خود خانوم اینجوری خواستند و رضا و خواست خدا توی رضا و خواست حضرت فاطمه است. به همین سادگی و روشنی! پس الکی دست و پا نزنیم و وقت خلقالله رو نگیریم.
جالبه که شیخ طوسی، عالم بزرگ شیعه که با عنوان شیخالطائفه ازش یاد میکنند توی کتابش از قول استادش شیخ مفید نقل کرده که وقتی به زیارت پیغمبر میآیی فاطمهٔ زهرا رو هم باید زیارت بکنی! چرا؟! چون توی اونجا به خاک سپرده شده!
شیخ طوسی بعد از نقل سخن استادش میگه: این سخن استادم شیخ مفیده، درحالی که بزرگان شیعهٔ امامیه دربارهٔ مزار حضرت فاطمه نتونستند به جمعبندی برسند و با هم اختلاف دیدگاه دارند. هر کسی یه چیزی میگه. هر کدوم هم برای خودش دلایلی داره. یکی میگه توی بقیع دفن شده. یکی میگه بین منبر و مزار پدرش به خاک سپرده شده. گروهی هم میگن که توی خونهٔ خودش دفن شده و وقتی که بنیامیه مسجد رو توسعه دادند اون خونه و قبر فاطمه افتاده توی صحن مسجد.
شیخ طوسی آخر سر اینجوری نتیجهگیری میکنه که پیکر حضرت فاطمه توی خونهٔ خودش یا بین منبر و قبر پدرش دفن شده باشه، این عقیده درستتر به نظر میاد تا اینکه بگیم توی قبرستان عمومی بقیع دفن شده.
شیخ در ادامه اضافه میکنه: حالا چه اشکالی داره؟ وقتی رفتی مدینه یه بار خانوم رو کنار اونجایی که خونهاش هست زیارتکن، یه بارم بین منبر و قبر رسولالله. شیخ در آخر میگه: اما اون قولی که مدعی شده که خانوم توی بقیع به خاک سپرده شده، خیلی بعیده.
بههرحال، این قبرِ مخفی، سند روشنی از مظلومیت حضرت زهراست. این مزار گمگشته، نشانهٔ غربت و تنهایی برترین بانوی آفرینشه! و این مرقد ناپیدا، مایهٔ سرافکندگی و شرمساری انسانهای پست و جاهطلبیه که برای بهدستاُوُردن دو روز دنیای فانی و زودگذر، نفرین ابدی خدا و ملائکه و نفرینکنندگان رو به جون و دل خریدند.
تاریخ المدینه المنوره: ج ۱ ص ۱۰۸، قربالاسناد: ص ۳۶۷ ح ۱۳۱۴، الکافی: ج ۱ ص ۴۶۱، تهذیبالاحکام: ج ۶ ص ۹.
ادامه دارد...