می‌خواهی راه حسین‌بن علی را بروی؟! اشتباه می‌کنی... از یک جایی به آن‌ور شیعه برای خودش سروشکلی پیدا کرد. طول کشید اما شیعه آرام آرام فهمید که شیعه است. فهمید امام دارد‌. امامَش دشمن دارد. فهمید همراه با امامَش باید مبارزه کند و هرچی. اما چطور فهمید؟! با خونِ جِگر؛ با اشتباهات مدامَش. جالب است یا شاید هم تلخ باشد که شیعه به ظن خودش و به تاسی از اباعبدالله (علیه السلام) بارها و بارها کاری کرد که امامَش آن را نمیخواست و عملا فقط خودش را به کشتن داد. اشتباه کرد، دست امامش را خط زد. پروژه ولیّ را خراب می‌کرد. "و كَأَيِّن مِن نَبِی قاتَلَ مَعَهُ رِبِيّونَ كَثِير" شاید دلیل "معیت" با امام همین باشد که تو در دنیای فانتزی خودت سیر نکنی. دنبال برنامه خودت نباشی. دنبال ماموریت شخصی خودت یا حتی علاقه‌ خودت نباشی. در معیت و همراهی با امامت باشی. مثلا قبل از انقلاب امام با شاه مبارزه می‌کرد اما یک عده با بهائی‌ها مبارزه می‌کردند. نقشه امام را درک نمی کردند. اینطور همراه امام هم نمی شدند و جزو مردان الهی و رِبّی با امام هم حساب نمی شدند. خب حالا که چی؟! خب ما امام داریم. باید نقشه کلانش را بدانیم، باید طرح کلی و کلان او را بدانیم تا بتوانیم جای خودمان را پیدا کنیم و نهایتا بتوانیم کمکش کنیم. باید نقشه آقا را برای ایران و کل منطقه بدانیم. به نظرم اینکه مثلا آقا می‌گوید موفقیت پزشکیان و دولتَش موفقیت همه‌ست بعد ما دنبال قاتل بروسلی می‌گردیم تا تخریبش کنیم. اینکه آقا مدام بگوید مسئولین نظام را تخریب نکنید بعد ما کار خودمان را بکنیم یا حتی اگر خطایی از آن ها دیدیم، نخ را بکنیم ریسمون یا اینکه "آقا" را مجبور کنیم تا مثلا بیاید پشت تیریبون و از این بگوید که: آنچه که درست بود در "وقت خودش" انجام گرفت یا هرچی. به نظرم خیلی وقت ها ریشه در عدم آگاهی ما از همان نقشه و طرح کلی و کلان دارد. آقا در موقعیت های مختلف و بارها طرحش را توضیح داده و با مردم درمیان گذاشته. به نظرم بیشتر باید گفتوگو کنیم و آقا را بیشتر بخوانیم و به آن فکر کنیم. https://eitaa.com/talabenegasht