رمضان چهاردهم: آفات زبان ـ پُر حرفی مَّايَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ/سوره ق آیه ۱۸ مجنون مغربی رساله‌ای آلوده از زاویه بازار وراقان و صحافان نیشابور جسته و چون کفر ابلیس فراز میکرد و فریاد که: ای جماعت ما هرچه می‌کشیم از رتوریقای ارسطوست! حکیمی دید و گفت آنچه ارسطو گفت آیین بلاغت بود، میزان فصاحت و پایه حجت. آنچه تو می‌نالی و اسباب نزاع ملل و نحل است پرحرفی و لفاظی است که بر افواه عوام و زعمای کلام می‌رود. مجنون گفت: حق با تست اما جماعت وراج خود را تالی ارسطو می‌دانند. خوب بنگر، باخبران خاموشند و بی‌خبران پُرگوی. آنچه امروز بر ما می‌رود از خطای انبوه پرگویانی ست که دو فایده ندارند: گوش سپاری و پرسش افکنی. حکیم گفت: آن را که خبر شد خبری باز نیامد. بی‌خبران وراج خطای فراوان می‌کنند و خطای بسیار از توهم دانایی و باخبریست و اسباب معاصی و مکاره دیگر. جز بوقت و ضرورت سخن نباید گفت که شعله کلام خرمنی بسوزاند. مجنون گفت: خدایت یار، چه بسیار مقدمه روا یا نکوهیده که نتایج ممنوعه دارد. مصائب بزرگ از لغزش‌های خرد می‌اغازد. فضائل القوم فی شوارق الصوم / اخلاق عامه در روشنای روزه @dinonline @tamadone_novine_islami