من اگه به حقیقت عبادت توجه داشته باشم، هر چی بیشتر عبادت کنم، باید بیشتر احساس کوچیکی کنم. آخه عبادت، راه رسیدن عبد به معبوده. مگه غیر از اینه؟ وقتی من به معبود نزدیک می شم، عظمتش رو بیشتر از قبل حس می کنم. پس خود به خود باید احساس کوچیکیم بیشتر بشه. اگه احساس کوچیکی و هیچ بودنم زیاد نشد، معلومه که عبادتم عبادت واقعی نبوده و وای به حال من اگه با این عبادتم احساس کنم کسی شدم برا خودم!