🕋 🤲 🎙 📜 ادامه مباحث جلسه ۲۱ | عبور از محدودیت خود 🔖 (صفحه ۲)‌ 🌸 خواهر من! برادر من! شب جمعه، ماه رمضان کوچک است. برنامه، همان برنامه ماه رمضان است. زمان، زمان غرق در یاد خدا شدن است؛ غرق در یاد خدا و خدائیان. شب صلوات است. شب ذکر است. شب تلاوت قرآن است. شب دعاست. خیلی پر عمل است. سوره های مختلف، دعاهای گوناگون، همه برای یک هدف؛ شاید امشب یک نفر به رؤیت رب رسید. اگر این هفته نشد، هفته آینده. اگر آن هفته نشد... چند شب جمعه از دستمان پریده است؟ خَرَجَتْ مِنْ يَدِي أَسْبَابُ الْوُصُلَاتِ! 🍁 فإِنِّي لَمْ آتِكَ ثِقَةً بِعَمَلٍ صَالِحٍ عَمِلْتُهُ وَ لَا لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ؛ نه کار شایسته‌ای دارم، نه امید به مخلوقی. عنایت خوبان عالم تحت اشراف اراده و اذن تو است. این را خوب می‌دانم. مدیر عالم تویی. برنامه، برنامه توست. 🍁 أتَيْتُكَ مُقِرّاً عَلَى نَفْسِي بِالْإِسَاءَةِ وَ الظُّلْمِ؛ شاخ و شانه چرا؟ خودم اقرار می‌کنم. بد کردم. ظلم کردم. بیش از همه به خودم؛ ظَلَمْتُ نَفْسِي‏. 🍁 معْتَرِفاً بِأَنْ لَا حُجَّةَ لِي وَ لَا عُذْرَ؛ معترفم: نه حجتی دارم، نه عذری. بسیار راه برای رسیدن به تو و ظلم نکردن به خود باز بود. اما با بی‌توجهی از کنار آنها رد شدم. 🔗 أرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِي عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخَاطِئِينَ؛ عفو خدا را دست‌کم نگیریم. اگر عفو الهی شامل حال بنده‌ای شد راه اتمام نعمت بر او گشوده می‌شود. 🔗 در دعای اللَّهُمَّ يَا شَاهِدَ كُلِّ نَجْوَى‏... سخن از معراج پیامبر با کمک دو آیه قرآن کریم به میان آمده است. سُبْحانَ الَّذي أَسْرى‏ بِعَبْدِهِ... و سُبْحانَ الَّذي سَخَّرَ لَنا هذا... در هر دو آیه همچون آغاز تعقیب محل بحث، با تسبیح مواجه هستیم. 🔗 تسبیح یعنی خدا عیبی ندارد؛ نقصی ندارد. یعنی خدای بی عیب و نقص بنده خود را برای تماشا سیر داد. حال که خدا انسان را برای رسیدن به برخی تماشاها آفریده است، با استفاده از ظرفیت خدادادی و بهره‌برداری بجا از اختیار، خدای متعال مابقی را خودش تأمین می‌کند. 🔗 هیچ یک از داستان‌های رشک‌برانگیز قرآنی برای سوزاندن دل ما نیست. همه یک فریاد است. «بنده من! من آماده‌ام تو را برسانم. مرا ببین. بندگان من! دست از گناه بردارید. دست از فراموشی من بردارید. زیاد یاد من کنید، تا به شما هم عطا کنم.» 🔗 خدای متعال در انسان عطش رسیدن به نامحدود را قرار داده است. عدالت، باز بودن راه سیراب کردن این عطش است. اگر خدای متعال در مرد شهوت آفرید، راه آرام کردن این شعله را هم آفریده است. جز با ازدواج و وصال، آرام شدن هرگز! 🔗 خواهر من! برادر من! این همه گفتن و گفتن و گفتن در قرآن کریم برای پیدایش تمنای هم‌نشینی با نامحدود در درون ماست. شاید تماشا و وصال حاصل شد. 🔗 عفو خدا یعنی بخشیدن. آنگاه که خدا بنده‌ای را بخشید او را در مسیر رسیدن به آنچه انبیا و اولیا چشیدند قرار می‌دهد. اگر عفو خدا بیاید انسان را از شر خودش نجات می‌دهد. او را در آغوش خودش می‌برد. به رؤیت رب می‌کشاند. 📌 در سوره حمد یک درخواست کلیدی آمده است. سوره حمدی که دو بار بر پیامبر نازل شد. خواندن آن بر هر مسلمان، بلکه بر هر انسانی واجب است. 📌 اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيمَ. ‏صِراطَ الَّذينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ؛ به‌راستی این صراط مستقیم چیست؟ چه نعمتی به واردشدگان در صراط مستقیم داده شده است که یک عمر باید آن را طلب کنیم؟ چه‌چیزها گیر انبیا آمده؟ چه‌چیزها گیر اولیا آمده؟ موسی که کلیم اللّٰه است. عیسی که روح اللّٰه است. نبی خاتم که حبیب اللّٰه است. و چه معراجی داشت نبی خاتم! 📌 در روایت آمده امام صادق علیه‌السلام به‌هنگام نماز آیه‌ای از قرآن کریم را تکرار کردند، تکرار کردند، تکرار کردند، تا از حال رفتند. از علت آن پرسیدند. آقا فرمودند: «آنچنان تکرار کردم که گویا از خود او می‌شنیدم.» 📌 یکی از عبارت‌های دل ویران کن که در دعای شب‌های جمعه و عرفه آمده عبارت «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ تِلْكَ الْمُنَاجَاةِ الَّتِي كَانَتْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ مُوسَى بْنِ عِمْرَان‏» است. این‌ها افسانه نیست. این‌ها نعمت‌های خداست. نعمت‌های خدا فقط خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها نیست. نعمت‌های خدا تنها زن و بچه و پدر و مادر نیست. همه این‌ها نعمت است. اما نعمت‌های عمومی. از این بالاتر هم هست. أُولئِكَ مَعَ الَّذينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ؛ صِراطَ الَّذينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ.‏ 📌 در سوره یوسف حضرت یقعوب به‌هنگام تعبیر رؤیای یوسف صدیق چنین می‌گوید: «يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ عَلى‏ آلِ يَعْقُوبَ كَما أَتَمَّها عَلى‏ أَبَوَيْكَ مِنْ قَبْلُ إِبْراهيمَ وَ إِسْحاقَ» این چه نعمتی است؟ 🖇 ادامه دارد... •┈┈••✾•🌸•✾••┈┈• 🆔 @tarighebandegi