✍در مقاله آقای سیدمرتضی حافظی منتشر شده در وب‌سایت مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر آمده است: «مؤسسه وعظ و خطابه که وابسته به دانشکده معقول و منقول دانشگاه بود‌، کار رسمی خود را از مهر سال 1315 آغاز کرد. ‌این مؤسسه که برای تربیت اکابر بود، از میان وعاظ و اهل منبر سراسر کشور، کسانی را که دارای شرایط لازم بودند‌، انتخاب کرد و به استخدام وزارت معارف درآورد.. هدف اصلی رژیم رضاخان از ایجاد مؤسسه وعظ و خطابه، تربیت روحانیان درباری به‌منظور ترویج افکار و اندیشه‌های خود بود.» 🔹راقم این سطور گوید: در اینکه هدف رضاخان از تأسیس مؤسسه وعظ و خطابه «تربیت روحانیان درباری به‌منظور ترویج افکار و اندیشه‌های خود بود» تردیدی نیست، اما در تصویر بالا که در ضمن همین مقاله منتشر شده‌ و مربوط به اساتید و دانشجویان این موسسه است، چهره‌هایی می‌بینیم که نمی‌توان آنها را روحانیون درباری دانست. حتی نمیتوان گفت این افراد، شخصیت‌های ساده‌لوحی بوده‌ و فریب ظاهر امر را خورده‌اند، چراکه اغراض رضاخان واضح‌تر از آن بوده که شخصیت‌هایی چون آیت‌الله #سید_کاظم_عصار یا #دکتر_محمود_شهابی درک واقعیت نکنند، چنانکه عده قابل توجهی از روحانیون هم همکاری نکرده و مجبور به برداشتن عمامه شدند. ما نمونه‌های دیگری از همکاری مرحوم عصار با دستگاه حاکمیت پهلوی می‌بینیم. یک تحلیل این است که این بزرگوار و امثال وی با هدفی مقدس در سیستم آموزشی و علمی طاغوت حضور داشته‌اند‌ و هدفشان تعلیم و تربیت و هدایت‌گری نخبگان و افراد مستعد بوده است. ⁉️تحلیل شما چیست؟ 🕌 @tarikh_hawzah_tehran