پیرامون تلاش خود و دیگر علمای تهران برای آزادی (ره) در پی حوادث خرداد ۴٢ می‌گوید: 🔰 خانۀ ما (در تهران) در آن‌ وقت‌ تلفن‌ نداشت‌. لذا برخاستم‌ آمدم‌ در منزل‌ يكي‌ از اقوام‌ كه‌ تلفن‌ بود و شروع‌ كردم‌ به‌ تلفن‌ كردن‌. فقط‌ و فقط‌ كارم‌ آن‌ روز تا شب‌ تلفن‌ كردن‌ بود و به‌ هر جائي‌ كه‌ فكر كنيد. 🔹چون‌ در طهران‌ اينطور تصميم‌ گرفتيم‌ كه‌ علماي‌ طهران‌ همه‌ در يك‌ جا جمع‌ بشوند و بروند خودشان‌ را به‌ شهرباني‌ معرّفي‌ كنند و بگويند كه‌: آية‌ الله‌ خميني‌ تنها نيست‌. ما همه‌ با او هستيم‌، هر جرمي‌ كه‌ او دارد ما هم‌ با او هستيم‌، او تنها نيست‌. ما همه‌ با هم‌ ديگر يكي‌ مي‌باشيم‌. حالا اين‌ علما را بايد جمع‌ كنيم‌؛ لذا بعضي‌ها را كه‌ تلفن‌ نداشتند با فرستادن‌ افراد خبر كرديم‌ و بعضي‌ها هم‌ كه‌ تلفن‌ داشتند شروع‌ كرديم‌ به‌ تلفن‌ كردن‌ به‌ آنها و آنقدر آن‌ روز تلفن‌ كرديم‌ كه‌ من‌ نمي‌دانم‌ سيصدتا شد، چهارصد تا شد... 🔸خلاصه‌ تلفن‌ها انجام‌ شد. همۀ علماء طهران‌ انصافاً اهميّت‌ دادند و حتّي‌ بزرگانشان‌ مثل‌ آية‌ الله‌ حاج‌ رحمة‌ الله‌ عليه‌، آية‌ الله‌ آقاي‌ آشتياني‌ و آية‌ الله‌ حاج‌ و آية‌ الله‌ حاج‌ كه‌ از افراد جلسه‌ خود ما بودند و همكاري‌هاي‌ مستقيم‌ داشتند و ديگران‌ از علماي‌ سرشناس‌ و طراز اوّل‌ طهران‌ همه‌ حاضر شدند كه‌ در آن‌ مجمع‌ شركت‌ كنند. 🔹تمام‌ آقايان‌ بَنا شد كه‌ در منزل‌ آقاي‌ حاج‌ سيّد آقاي‌ خلخالي‌ در خيابان‌ خراسان‌ جمع‌ بشوند و مجتمعاً بروند از آنجا براي‌ شهرباني‌، و خودشان‌ را معرّفي‌ كنند. 🍃 @feyziye_tehran