باسلام در دوره صفاریان و خصوصا دوره خود یعقوب ، آثار شکوه ایرانیان قبل از اسلام ، نمود پیدا کرد و شخص یعقوب با تکلم به زبان عربی مخالف بود. بر همین اساس ، زبان فارسی در دوره این آقا رونق گرفت و مکاتبات دیوانی که همه به عربی بود ، به فارسی نوشته شد و شعرای ایرانی که عادت کرده بودند به عربی شعر بگویند دیگه به فارسی سرودند . از جمله شعرای این دوره که در حقیقت قرن ۳ هجری بوده، یکی محمدبن وصیف سیستانی و یکی هم ابوسیلک گرگانی هست. یکی از خصوصیات بارز یعقوب که عامل موفقیت اون بود ، حضور میدانی در سیاست و اجتماع بود. این حضور میدانی در طول تاریخ ، عامل موفقیت و محبوبیت رهبران و مدیران بوده و هر مدیری در هرجایی دیدید که در بدنه اجتماع ، حضور میدانی نداره ،قطعا محکوم به فناست. یعقوب لیث صفار از اون دسته آدمایی نبود که گوشه خونه بشینه و دستور صادر کنه. اون آقایی که میخواد رئیس جمهور باشه باید کارهای کشور را خودش انجام بده. مردم یا حتی مدیران یا حتی وزرا ، نوکر رئیس جمهور نیستند که اونا کار کنند تا حضرت آقا ریاست کنه. متاسفانه در دوره دولت عبرت ، مهمترین نقطه ضعف کشور ما همین بود که امرای جامعه حضور میدانی نداشتند. یعقوب لیث ، علیرغم اینکه بیسواد بود و خیلی هم دیندار نبود در زمینه شعر و ادبیات ، در زمینه مبارزه با فرقه‌های ضاله از جمله خوارج ، در زمینه نظامی و انتظامی ، در زمینه تلاش برای احیای زبان و فرهنگ ایرانی ، در زمینه کسب محبوبیت و... تلاش زیادی کرد و البته آدم موفقی هم بود. یک ایرادی که به یعقوب و اغلب امرای ایرانی هست اینه که اینها به فکر تربیت جانشین صالح برای خودشون نبودند.صفاریان هم به همین دلیل ساقط شدند و بعد از اونها هم غزنویان و سلجوقیان و حتی صفویان و زندیان و قاجاریان به همین دلیل برافتادند. القصه در دوره صفاریان با حمایت یعقوب و تا حدودی هم جانشینان اون ، کشاورزی خیلی توسعه پیدا کرد. در دوره اونا ، تجارت و احداث راههای تجاری جدید هم خیلی توسعه پیدا کرد.یعقوب برای اولین بار بعد از اسلام ، سازمان جاسوسی معتبری تاسیس کرد که حتی در دل دشمنان هم نفوذ و کسب اطلاع می‌کردند. همزمان که صفاریان در منطقه خودشون رو به افول بودند در جای دیگری از کشور ایران ، سلسله سامانیان و بعد هم غزنویان در حال تشکیل بود که انشالله از فرداشب خدمت شما میگم. @tarikhbekhanim