#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_نور
مردانى در آن خانهها تسبيح خدا مىگويند كه هيچ تجارت و هيچ خريد و فروشى آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و پرداخت زكات بازنمىدارد. آنان از روزى مىهراسند كه دلها و ديدههاى همگان (مؤمنان و كافران) در آن دگرگون مىشود. (دلها و ديدگان مؤمنان به نور خدا بينا مىشود و كرامتهاى الهى را مىنگرند، و دلها و ديدگان كافران كور مىگردد و چيزى جز رنج نمىبينند). (37)
آرى، مؤمنان به كارهاى شايسته مىپردازند تا خدا هنگام دادن پاداش به آنان، تمام اعمالشان را هر چند كاستىهايى داشته باشد، بهترين عمل به شمار آورد و همه را بر پايه آن سزا دهد و از فضل خود نيز بر پاداششان بيفزايد، و خداوند به هر كس بخواهد، بىحساب؛ بدون آنكه از اعمال او عوضى بخواهد، روزى و پاداش افزون خواهد داد. (38)
اين است وصف مؤمنان، اما كسانى كه كفر ورزيدهاند، اعمالشان همچون سرابى است در زمينى هموار كه تشنه آن را آب مىپندارد و به سراغ آن مىرود، ولى هنگامى كه به آن مىرسد آن را چيزى نمىيابد. آرى، كافران به گمان رستگارى بت مىپرستند، اما وقتى مرگ يكى از آنان فرارسيد و به صحنه قيامت درآمد، آنجاست كه اعمال خود را بىثمر مىبيند و خدا را نزد خويش حاضر مىيابد و خدا هم حساب او را بررسى مىكند و سزايش را به تمام و كمال به او مىدهد، و خداوند اعمال بندگان را به سرعت رسيدگى مىكند. (39)
يا اعمالشان همچون تاريكىهايى است در دريايى موّاج كه هماره آن دريا را موجى مىپوشاند و بر فراز آن موجى ديگر است، و بالاى آن ابرهايى است كه جلو نورهاى آسمانى را مىگيرد. اين‌ها تاريكىهايى است متراكم كه بعضى بر روى بعضى قرار گرفته‌است، و كسى كه در اين درياست، وقتى دست خود را بيرون مىآورد، نزديك است كه آن را از شدت تاريكى نبيند. اعمال كافران نيز حجابهايى متراكماند كه مانع از آنند كه نور ايمان و معرفت بر دلهايشان بتابد و آنان را به راه نجات رهنمون شود. آرى، كسى كه خدا نورى براى او قرار نداده‌است هيچ نورى نخواهد داشت. (40)
آيا ندانستهاى كه هر كه در آسمانها و زمين است و پرندگان گشودهبال، خدا را با هستى خويش تسبيح مىگويند و وجود نيازمندشان بىنيازى او را اعلام مىكند؟ اين حقيقتى است بس روشن و آشكار. همه موجودات راه عرضه نياز خود را به درگاه خدا مىدانند و از تسبيح گفتن خود آگاهند، و خدا به آن‌چه مىكنند داناست. (41)
فرمان‌روايى آسمانها و زمين تنها از آن خداست و بازگشت همه امور نيز به سوى خداست. (42)
آيا نديدهاى كه خدا ابرهايى پراكنده را روانه مىكند، آنگاه ميان آن‌ها پيوند مىدهد، سپس آن‌ها را متراكم مىسازد، پس قطرههاى باران را مىبينى كه از لابهلاى ابرها بيرون مىآيد؟ و آيا نديدهاى كه خدا از آسمان، از تگرگهاى متراكم موجود در آنكه همچون كوههاست فرومىفرستد و هر كه را بخواهد با آن هدف قرار مىدهد تا به مال و جان او آسيب برساند، و از هر كه بخواهد آن را بازمىدارد؟ نزديك است روشنى برقش ديدهها را از بين ببرد. (43)
#تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇
┏━━━🍃═♥️━━━┓
@tartilvathdir96
┗━━━♥️═🍃━━━┛