انتخاب دولت نار یا نور؟
🔹مبتنی‌بر مبانی قرآنی، دو مقوله نور و نار، دو نظام متفاوت تشکیل می‌دهند: نظام‌ها و سیستم‌های مبتنی‌بر نور و نظام‌ها و سیستم‌های مبتنی‌بر نار. نور و نار نظام‌سازند و با آن‌ها میتوان چهارچوب تحلیلی متفاوتی ایجاد نمود و اساساً بایستی رشته‌های دانشگاهی درباره نورشناسی و نارشناسی ایجاد گردد. بهشت، نظام آکنده از نور است و جهنم، نظام آکنده از نار.
🔹مبتنی‌بر این تحلیل، دو نوع دولت وجود دارد: یا به سمت نور حرکت می‌کند و یا به سمت نار. دولت نور، دولت مهدوی و جامعه هجری است که در زمان ظهور تشکیل خواهد شد و دولت نار نیز دولت ائمه طاغوت است که از قدیم تابه‌حال تداوم داشته. در این طیف، میتوان دولتی تشکیل داد که اگرچه نور مطلق نباشد اما به سمت دولت نور حرکت کند و همچنین میتوان دولتی تشکیل داد که اگرچه نار مطلق نباشد اما به سمت دولت نار طواغیت حرکت نماید.
🔹ساحات صدر و شغاف نفس انسان، ساحات مربوط به نار است و ساحات قلب و فؤاد انسان ساحات مربوط به نور است؛ این بدین معناست که اگر ظرفیت قلب و فؤاد را فعال نکنیم و صرفاً در صدر و شغاف بمانیم و در آن حیطه قدم بزنیم، ما خودمان و دولتمان و مردممان را به سمت نار حرکت داده‌ایم و در قیامت نیز پیش‌قدم آن‌ها به سمت نار خواهیم بود.
🔹 اگر توجه کنید برخی از نامزدهای انتخابات در مناظرات اخیر، صرفاً بر آتش هواهای نفسانی می‌دمند و آن را شعله‌ور می‌سازند. اینان اگر رأی نیاورند از منظر قرآن، «حطب» جهنم هستند: یعنی هیزم‌های برافروخته‌نشده. و اگر رأی بیاورند و نفسانیاتشان را اجرا سازند، ازمنظر قرآن، «حصب» جهنم هستند: یعنی هیزم‌های برافروخته‌شده. درواقع، ذهن این افراد به‌خاطر رسوخ اندیشه‌های لیبرال، حمل‌کننده حطب شده که فرمود وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ و اگر به قدرت برسند، این آتش را بالفعل خواهند ساخت: إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ.
🔹از سوی دیگر، طبق قاعده «تخاصم اهل نار» که در آیه «إِنَّ ذلِكَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهْلِ النَّار» بدان اشاره شده، اهل نار، اهل مخاصمه و جدل هستند و به‌جای آنکه پاسخگوی گذشته خود باشند و برنامه خود را برای آینده ارائه دهند، اهل بگومگو و اهل حاشیه‌پردازی و جدل‌های بیهوده‌اند. با این شاخص، برخی از نامزدهای انتخابات که با جدل‌ها و تخاصم بیهوده، به‌جای ارائه برنامه و راهبرد واقعی برای حل مشکلات، به حاشیه‌ها پرداختند، از اصلحیت لازم برای تصدی دولت برخوردار نیستند.
🔹 دولت نار موجب «لفح» و سوزاندن مردم در آتش جهنم می‌شود که قرآن کریم می‌فرماید: تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِيهَا كَالِحُونَ. در مقابل، دولت نور موجب «نفح» و آرامش جامعه می‌شود. «لفح»، باد گرم ناشی از آتش است و «نفح» نسیم خنک ناشی از نور. تقابل نار و نور، در سطوح عملیاتی‌تر موجب تقابل لفح و نفح می‌شود و نهایتاً موجب شقاوت و یا سعادت مردم می‌گردد. این شاخص‌ها کار را برای انتخاب دولتی که بتواند قدمی در راستای حرکت به سمت دولت نور مطلق حرکت کند، تسهیل می‌نماید. اگرچه نامزدهای انتخابات همگی محترم‌اند وهیچ‌یک مطلقاً باطل یا مطلقاً بی‌عیب‌ونقص نیستند اما این مهم است که با سنجه‌های قرآنی دقت کنیم مسئولین جامعه، کشور را به چه سمتی ریل‌گذاری خواهند کرد؛ به سمت غرب‌زدگی و انحطاط یا به سمت جامعه مهدوی؟
🔹 امام خامنه‌ای در آخرین دیدارشان شاخص‌ها را تبیین نمودند: «کسی که توانایی استفاده از فرصت‌ها و ظرفیتهای کشور را داشته باشد اصلح است. نامزدها با خداوند خود عهد کنند که اگر موفق شدند؛ از افرادی که ذرّه‌ای با انقلاب فاصله دارند استفاده نکنند. آنکه تصور کند بدون لطف آمریکا نمیتوان قدم از قدم برداشت او خوب مدیریت نخواهد کرد. اصلح آن کسی است که در درجه‌ی اول به مبانی این انقلاب و این نظام اعتقاد قلبی و واقعی داشته باشد. دوم اینکه کارآمد باشد. شب و روز نشناسد. دنبال کار باشد. توانایی داشته باشد برای کار کردن. از عناصر خوب و همکاران خوب استفاده کند. توان کار و نشاط کار همراه با اعتقاد راسخ به مبانی انقلاب این موجب صلاحیت است. وقتی این صلاحیت وجود داشت این آدمی با این خصوصیات می‌تواند از همه‌ی ظرفیتهای کشور استفاده کند.» ۱۴۰۳/۴/۵
✍️ اندیشکده تثبیت| امیر حسینی
@tasbit1444