سوم‌ خردادی ها... اگر جایی جوانترها را ببینم می گویم: درک خودتان را از زندگی به جزییات گره نزنید!آرامش انسان در گرو داشتن یک نگاه کلیست،با در نظر گرفتن غایت!اگر خواستید جزیی ببینید هم باکی نیست!!جزییات هم خیلی مهمند! اما همه ی جزییات ،در فاصله ی بین ورود و خروج از عالم در نسبت به سرانجام، ارزش گذاری می شوند. دقت در جزییات بدون در نظر گرفتن غایت یعنی رنج خالی! نگاه سیاه و سفید ،یا همان صفر وصدی نکبت دارد !دنیا را با طیف متعدد رنگ هایی که دارد ببینید!آدم هایی که دنیا را با جزییات و بدون در نظر گرفتن غایت می بینند ،آدم هایی که همه چیز را سیاه و سفید می بینند در فاصله ی بین قوس نزول تا صعود فقط انرژی و وقتشان را تلف کرده اند! زندگی در نسبتِ با غایت سنجیده می شود و من این را در سرگذشت علامه ها خوانده بودم اما با «همراه غایت انگار»درک کردم.... ساختمان متروپُل را آدم هایی ساختند که همه ی همتشان جزییات بود !حتی ابنیه هم بدون در نظر گرفتن غایت فرو‌می ریزند!حالا هرچقدر میخواهی خرج جزییاتش کن! آخرش که چی؟؟؟ وسط حوادث مهم اینروزها ،بین این همه جزییاتی که بدون در نظر گرفتن غایت، رنج خالی اند،وسط شهادت های غافلگیرانه و ریزش های متروپُلانه و ...یادی کنم از دوست و همراه همیشگی و شریک تمام سال های پر فراز و نشیب گذشته ام که نگاه غایت انگارانه ی «خب آخرش که چی؟؟» را در من زنده نگه داشت! بنظرم الهام بخش تر از این کلمات نمی تواند از دهان کسی خارج شود!!! آدم های غایت انگار الهام بخشند!معنی سیر استکمالی را خواهی نخواهی با آنها درک می کنی ! «سایه ی سوم خردادی های الهام بخشِ خب آخرش که چی مستداام...»