#داستانک 💢رفاقتی دوباره ✍️فهیمه یوسفی 🔻یک مدت بود رفاقتش را با ما قطع کرده بود و با یک گروه دیگه آشنا شده بود. 🔻کم کم تیپ و ظاهرش فرق کرد. چادر روی سرش سنگینی می کرد و گرمای هوا هم باعث شده بود حجابش را به مانتو تغییر دهد. 🔻مانتو کم کم شد بلوز و روسری شد شال و انواع آرایشهایی که روی صورتش می‌نشست. 🔻از دور که می‌دیدم سرش را می انداخت پایین انگار که من را ندیده،نمی دانم می‌ترسید چیزی بشنود یا نصیحتی ولی هر چی بود دیگر دلش با من نبود. 🔻روزها و هفته ها گذشت. دیگر خبری از او نبود، 🔻یک روز مادرم آش پخته بود یک کاسه بردم در خانه‌شان، بهانه خوبی بود که از حالش باخبر شوم. 🔻رفتم ولی نبود مادرش گفت رفته برای کار تهران.هفته ی دیگر می آید. 🔻من منتظر بودم و روزها از پی هم می گذشت و بیشتر دلتنگش می شدم. 🔻تا اینکه یک شب برای مراسم دهه رفتم امامزاده و دیدم یک گوشه نشسته و زار زار گریه می‌کند. دلم لرزید، رفتم سمتش و نگاهش کردم و سریع بغلش کردم. تا من را دید بغلم کرد و گریه کرد اما در آن شلوعی فرصت نشد برام تعریف کند چه شده و چرا گریه می‌کند 🔻چند شب دیگر به امامزاده نیامد و من هر بارمی‌رفتم و منتظر بودم دوباره ببینمش. این بار که می‌دانستم نیامده با هدیه ای که برایش خریده بودم رفتم در خانه‌شان، خوشحال بودم که بتوانم دوباره با او صحبت کنم در را باز کرد و تا من را دید گفت تنهایش بگزارم ولی من سماجت کردم و رفتم داخل. 🔻در خواست کردم ماجرا را برایم تعریف کند. دوستانش را باعث گمراهی اش می دانست. گفت چقدر بخاطر ظاهرش مورد آزار قرار گرفته؛ دلم برایش سوخت و دلداریش دادم. 🔻درآخر گفت: تقصیر تو بود، من را تنها گذاشتی تا در منجلابی که برای خودم ساختم فرو بروم و تنها بمانم. اگر دستم را می‌گرفتی شاید امروز در این حال نبودم. 🔻یکه خوردم که چقدر ساده از کنارش عبور کردم وقتی که در حساس ترین زمان زندگیش منتظرم بوده . 👇به کانال [تولید محتوا] وارد شوید👇 @toolid_mohtava