بسمه تعالی  در طول سال‌هایی که از خدا عمر گرفته‌ام، فقدان چند دوست را تجربه کردم. از دست دادن دوست حال بدی دارد. جریی از من جدا می‌شود و برای همیشه می‌رود. مریم جلالی، زینب لسانی و .....و حالا میثاق رحمانی. حالم قابل توضیح نیست. دو سال و اندی دوستم بود بدون آنکه دیده باشمش. با فضای مجازی و مبنا شده بودیم دوست، همکار، رفیق، خواهر! من میثاق را از دست داده‌ام. خواهری که اولین و آخرین دیدارم با او از پشت شیشه‌ی آی سی یو بود. اون چشم‌های نیمه‌بازش را تکان می‌داد و من خون توی رگ‌هایم غلیان می‌کرد. دنیا جدایی، درد، گریه و آه دارد. این درد را می‌گذارم کنار دردهای دیگرم. بعید می‌دانم حالاحالاها جایش خوب شود. ضربه‌ی نبودن میثاق برای روح نحیفم زیادی محکم بود. @toootak