همینطور که میبینید در نگاه امیرمؤمنان که برگرفته از متن صریح قرآن است، دنیا به کسی وفا نکرده و بسیار ناپایدار است. چه بسا کسانی که شب آسوده خوابیده اند اما صبح با فاجعه روبرو شده اند. پس در این دنیا غبطه خوردنی که مذموم نبوده (بلکه حسادت است که مذموم است) اما در مورد لذایذ دنیایی از منظر امام مذموم است و می فرماید چه بسا کسی که در اول شب مردم به حال او غبطه می خوردند اما در آخر شب عزایش را برپا کرده اند. این همان اتفاقی است که برای قارون افتاد. هنگامی که او با تمامی اموال خود بر مردم ظاهر شد مردم به حال او غبطه خوردند و گفتند او حظ عظیمی و بهره بزرگی دارد؛ اما فردا که او و اموالش را فرورفته در زمین دیدند خدا را شکر کردند که ما جزو آنان نبوده ایم. نگاه غیر حقیقی به دنیا باعث می شود که انسان دلبند دنیا شود اما وقتی بداند که هرچه داشته باشد باید بگزارد و برود (وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: - اِنَّ لِلّهِ مَلَكاً يُنادى فى كُلِّ يَوْم: لِدُوا لِلْمَوْتِ، وَ اجْمَعُوا لِلْفَناءِ، وَ ابْنُوا لِلْخَرابِ. و آن حضرت فرمود: خدا را فرشته اى است که هر روز فریاد برمى دارد; بزایید براى مردن، و گردآورید براى نابود شدن، و بنا کنید براى خراب گشتن.) و آنگاه که بداند اگر دنیا به او رو کرده ممکن است اقبالش دیری نپاید؛می داند که نباید دنیا را برای دنیا بخواهد. به قول استاد صفائی حائری در این حال او همیشه عامل است؛ زیرا نه از بی امکاناتی هراسی دارد و مأیوس می گردد و نه با دارا بودن تمامی امکانات مغرور و خرسند که دیگر ما بارمان را بسته ایم و نواده هایمان نیز راحت هستند. #همراه_با_امیر #هر_روز_با_قرآن_باشیم #نهج_البلاغه_خوانی 🆔 @twonoor