(507) از شيخ (بن عثيمين) در مورد اين سخن انسان که ملَک را مخاطب قرار داده و بگويد «يا مولاي» سوال شده است. (بن عثيمين) پاسخ داده است که : ولايت بر دو قسم است: اول: ولايت مطلقه و اين متعلق به خداوند است مانند سيادت و سروري مطلق.و ولايت خداوند به معناي عام شامل هر انساني است و خداون فرموده است : « ثُمَّ رُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ أَلَا لَهُ الْحُکْمُ وَهُوَ أَسْرَعُ الْحَاسِبِينَ» بنابراين طبق آيه خداوند ولايت را بر اين افترا زنندگان قرار داده است و اين ولايت عام است.اما به معناي خاص اين ولايت متعلق به مؤمنين با تقواست.خداوند فرموده است: « ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَأَنَّ الْکَافِرِينَ لَا مَوْلَى لَهُمْ» و همچنين فرموده است: «أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا وَکَانُوا يَتَّقُونَ» و اين ولايت خاصه است. دوم: ولايت مقيده‌ي مضافه، اين نوع ولايت براي غير خداست و در لغت معاني زيادي دارد که از جمله ي آن «ناصر» و «متولي امور» و «سيد» مي باشد.خداوند فرموده است : « وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ» و پيامبر فرموده اند : « من کنت مولاه فعلي مولاه» و همچنين فرموده اند : « إنما الولاء لمن أعتق» و بر اين اساس مشکلي نيست در صورتي که محذور مانعي در کار نباشد کسي به مَلَک ، «مولاي» به معناي «سيدي» بگويد. منبع: العثيمين، محمد بن صالح بن محمد (المتوفى 1421 هـ)، مجموع فتاوى ورسائل فضيلة الشيخ محمد بن صالح العثيمين، ج3، ص 136 و 137 و ج10