💠 جذْبه💠 🔺 جذْبه در لغت به معنای کشش است. 🔻 جذْبه، اصطلاحی در تصوف و عرفان، به معنای کشیده شدن بنده به سوی خدا با عنایت الاهی است که سبب می‌شود انسان بی واسطه کوشش و بدون دشواری طیِ منازل، ناگهان، به خداوند نزدیک شود. 🔺 برخی صوفیان در توضیح مفهوم جذب و جذبه، از تمثیل آهن ربا بهره برده‌اند و عشق و محبت را منشأ این انجذاب و طلب دانسته‌اند و از این رو، در بحث از جذبه به آیه «. . . یَأتِی اللّهُ بِقَومٍ یحبُّهُم و یُحِبُّونَهُ. . . » (خدا گروهی را می‌آورد که آنان را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند) [مائده/۵۴] اشاره کرده اند. 🔻 عزالدین کاشانی روح محمدی یا حقیقت مصطفوی را «مجذوب اول»، و ایشان را جاذب صحابه و صحابه را جاذب تابعان معرفی کرده است. 🔺 سلسله اولیا و مشایخ صوفیه نیز یکی پس از دیگری در این زنجیره جذب‌اند و این جذبات متوالی، طریقِ سرایتِ محبتِ الاهی است. #🍁برای مطالعه کامل مقاله بر روی لینک زیر کلیک کنید👇 🌐wikifeqh.ir/جذبه ‌ #اصطلاحات #اخلاقی #فرق_و_ادیان #جذبه #عشق #محبت #صوفیان #آهن‌ربا •┈┈••✾•🍂🥀🍂•✾••┈┈• 📌 کانال ویکی فقه👇 🆔 @wikifeqh