✍️ #مباحث | بررسی ادله قرآنی حجیّت استصحاب -2 💠خداوند متعال می‌فرماید: «و ما یَتَّبِعُ اَکثَرُهُم اِلاّ ظَنًّا اِنَّ الظَّنَّ لا یُغنی مِنَ الحَقِّ شیًا» 💢گفته شده: اگر به قرینه مقابله با ظنّ، حق را به یقین، تفسیر کنیم معنای آیه چنین است که حق (یقین) با ظن (و به طریق اولی با شک) قابل نقض نیست. ✅می‌توان مفاد آیه را با روایات استصحاب نیز هماهنگ دانست، زیرا تعبیراتی همچون: «لیس ینبغی لک أن تنقض الیقین بالشک أبداً» یا «لا تنقض الیقین ابداً بالشک و لکن ینقضه بیقین آخر» در روایات آمده و همان‌گونه که اصولیان گفته‌اند، در این روایات شک به معنای اعم و خلاف یقین است و ازاین‌رو شامل هر دو حالت ظن به خلاف حالت سابق و شک می‌شود، بنابراین، مفاد آیه و روایات، چنین خواهد بود که ابداً سزاوار نیست یقین به وسیله‌ شک شکسته شود، بلکه یقین با یقین نقض‌ می‌شود. ❌مؤلف محترم بیان الاصول پس از آوردن این آیه، دلالت آن را بر استصحاب ناتمام دانسته است. 👈در وجه ضعف دلالت شاید بتوان گفت که حق به معنای واقع (حقیقت) است و بر فرض به معنای یقین باشد، ربطی به یقین سابق ندارد. 📎 #اصولی 📎 #ادله_قرآنی 📎 #ادله_حجیّت_استصحاب 📥 wikifeqh.ir/استصحاب_در_قرآن 🔘 #کانال_ویکی‌فقه 🆔 @wikifeqh