ویشادم
هدایت شده از بای بای ما رفتیم
چه کسی می داند که تو در پیله تنهایی خود، تنهایی؟ چه کسی می داند که تو در حسرت یک روزنه در فردایی؟ پیلهات را بگشا؛ تو به اندازه ی پروانه شدن، زیبایی. -سهراب سپهری.