نوشتار و صوت (12:55 دقیقه) پرسش: 👈 درباره هبوط آدم و حوا (ع) به زمین، و ارشادی بودن نهی از خوردن میوه آن درخت، و جملاتی چون: «اگر بخورید، از ظالمان خواهید بود» و اذعان آنها که «به خودمان ظلم کردیم»، توضیح دهید. آیا اینها نیز برای امر ارشادی بوده است؟ پاسخ (نشانی پیوند): ✍️ بهشتی که آدم و حوا (ع) در آن بودند، آن بهشت اخروی نیست که هنوز برپا نشده است و البته نه تنها شیاطین و گناهکاران به آن راه نخواهند یافت، بلکه کسی هم از آن اخراج نخواهد شد. ✔️ در آن بهشتی که آنان بودند، تکلیفی نبود که نیاز به شریعت (حلال و حرام) باشد. لذا نهی خداوند سبحان، مولوی نبود، بلکه ارشادی بود؛ یعنی راهنمایی به کار بهتر. ✔️ اگر امر مولوی (ولایی) بود، می‌فرمود: «در صورت تخطی، معذب خواهید شد»، اما فرمود: «اگر بخورید، به زحمت خواهید افتاد». ✔️ چنین نیست که آنان در آن بهشت، مرتکب غفلت، خطا یا معصیتی شده باشند و پس از هبوط به زمین، بفهمند چه شده و استغفار کنند؛ بلکه چنان که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: به محض خوردن از میوۀ آن درخت و کشف عورات، متوجه شدند و استغفار نمودند و خداوند سبحان نیز همانجا استغفار و توبۀ آنان را پذیرفت و سپس به زمین فرستاد تا آدم علیه السلام، خلیفة الله و حجّت او باشد. ✔️ فهم ظلم به خود در برابر عظمت و نعمات الهی، از والاترین مراتب کمال انسان می‌باشد، لذا آدم و حوا (ع)، در همان بهشتی که بودند، به محض آن که متوجه فریب شیطان و غفلت خود از امر بالاتر شدند، گفتند: «رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا» ... . بیشتر را اینجا بخوانید یا بشنوید: 👇 https://www.x-shobhe.com/etc/13605.html