💥 روایت‌های جالب 🌺 آغاز آسمانیِ جسم انسان و فرجامِ نابودنشدنی آن 🌺 🌸 دو روایت شگفت از آغاز پیدایش انسان و وضع او در گور از امام‌صادق - علیه‌السلام - رسیده است که پاسخ برخی پرسش‌ها و ابهام‌ها و مجادله‌هاست. می‌فرمایند: 💧۱. نطفه از آسمان به زمین، روی گیاه و میوه و درخت می‌افتد و انسان و حیوان از آن می‌خورند و در آنان جریان می‌یابد. (۱) 💧۲. مُرده در گور می‌پوسَد تا آن‌جا که هیچ گوشت و استخوانی از او نمی‌مانَد مگر طینت و سرشت و نهادی که از آن آفریده شده بود؛ آن نمی‌پوسد و در گور مستدیر [ = پا برجا یا دایره‌ای؟ ] می‌مانَد تا این‌که دوباره [ جسمش ] از آن آفریده شود؛ همان‌گونه که بارِ اول آفریده شد. (۲) ✍ پس این‌که درباره‌ی برخی از عارفان نوشته‌اند که "نطفه‌ی او را دیدند که از بالا آمد"، می‌تواند مکاشفه‌ای راست باشد. 💧و این‌که درباره‌ی برخی صوفیان مدعی نوشته‌اند: "سقف شکافته شد و نطفه‌ی او از آسمان ریخت و ..."(!!!) یا برداشت ناشیانه‌ای از این روایت است یا دروغی ساخته‌شده از مکاشفه‌ای که درباره‌ی عارفان راستین رخ داده است. 💧ناشیانه‌بودن را از این رو عرض می‌کنم که روایت، نطفه‌ی همه‌ی انسان‌ها و حیوانات را فروافتاده از آسمان می‌داند و فضیلتِ ویژه‌ای برای کسی نیست. ✍ روایت دوم نیز در اثبات جسمانی‌بودنِ معاد و چه‌گونگی آن، راه‌گشاست؛ بدین معنا که حتی یک ذره‌ی فوق‌العاده کوچک هم که از انسان بمانَد، قابلیت پرورش دوباره و زنده‌شدنِ دوباره دارد. 💧و پیشرفت علم و فناوری امروزه ( مانند این‌که تقریباً بی‌اندازه داده را در سرسوزنی می‌توانند بگنجانند )، جائی برای شُبهه‌ی آکل و ماکول و مانند آن در دستگاهِ خدا نگذاشته است. - - - - - - - - ۱. تفسیرالقمی، ج۲، ص۲۱۶. ۲. الکافی، ج۳، ص۲۵۱.