✍معرفت ذهنی یا معرفت قلبی؟ 🔹بشرِ مادی با ذهن مادی و کوچکش دوست دارد همه چیز را بفهمد، به همین عادت کرده و اساسا تنها راه فهم و درک را ذهن می داند! در نتیجه آنچه با ذهن درک نمی‌شود را نامفهوم می‌پندارد و آنجا که دوست دارد بیشتر بفهمد و جلوتر بفهمد خود را به تکاپوی بیشتری وا میدارد! غافل از اینکه ذهن با تمام اهمیتش ابزاری کوچک و ناقص برای درک حقایق است؛ در معارف دین ذهن یکی از سربازانِ ۷۵ گانه‌ی عقل است! نه خودِ عقل!( لینک روایت ) تازه عقل نیز تمام حقیقت انسان نیست! 🔹با این توضیحِ مختصر معلوم می‌شود چرا علمای اخلاق به جای اصرار بر معرفت ذهنی بر و قلبی تاکید داشته‌اند! معرفتی که میوه‌ی عمل است! و تنها از راه عمل به دستورات دینی حاصل می‌شود! 🔹فهم بخش مهمی از معارف دین متوقف بر بازشدن و استفاده از این ابزار کلیدی است؛ از جمله به عنوان اصلی‌ترین و ضروری‌ترین معرفت دینی؛ که تنها راه فهمِ آن و رسیدن به آن همین است! (رزقنا الله و ایاکم🤲) اصرار بر اینکه تمام معارف دین را از دریچه‌ی کوچک ذهن بفهمیم بدلیل غفلت از دیگر ابزارهای فهم است! 📌برداشتی از کتاب فطرت، استاد علیپور یادداشت‌های یک طلبه 👇 @yaddashtthayeyektalabeh