💪🏻 در مواجهه با چنین ترس‌ و استرس‌هایی که برخی اوقات واقعاً میتونن وحشتناک باشن، دانش‌آموز دو گزینه برای انتخاب داره: ۱_ میتونه درسشو بخونه و با یک سری پیامدها روبرو بشه. اگه درسشو بخونه اما عملکرد بدی داشته باشه، پس به خودش ثابت کرده که «بی‌عرضه»، «کودن»، «احمق»، «نادان» یا هر صفت منفی دیگری که به ذهنش می‌رسه باشه. ۲_ می‌تونه درسشو نخونه و با یه سری پیامدهای دیگه روبرو بشه. ⛔️ البته واقعاً اینطور نیست. اما دانش‌آموز نمیتونه به این فکر کنه که یک چنین سیستم آموزشی قادر به سنجش توانای واقعیش نبوده و عدم موفقیتش بخاطر ناتوانایی یا بی‌لیاقتیش نیست. 🔺 از جهت دیگه، اگه دانش‌آموز اصلاً درس نخون باشه، شرایط کاملاً فرق می‌کنه. در اینصورت اگه در یه امتحان رد بشه، می‌تونه فوراً ادعا کنه به این خاطر ناموفق بوده که اصلاً مطالعه‌ای نداشته و علاقه‌ای هم به موضوع مورد نظر نداشته. در اینصورت، دانش‌آموز بی‌علاقه مشکل خودش رو به چند صورت حل می‌کنه: ۱_اون از تست دادن و هم از ترس ناشی از محک زدن خودش که در نتیجه‌ی مطالعه حاصل شده، فرار می‌کنه. ۲_اون دلیل بسیار خوبی برای رد شدن تو امتحان داره😐. ۳_اون از طرف همکلاسی‌هاش تحسین میشه، چرا که جرأت ایستادن در مقابل موقعیتی رو داشته که باعث ترس خود اونا هم شده🙄. نکته جالب اینجاست که چنین دانش‌آموزی نقش یه پیشگام رو پیدا میکنه😑. ✔️ نکته‌ی جالب توجه دیگه هم اینه که، حتی کسایی که تصمیم به مطالعه میگیرن، باز هم در گوشه‌ای از درون خودشون دوست دارن مثل دانش‌آموزی رفتار کنن که اصلاً درس نخونده☹️. بر همین اساس، دانش‌آموزی که ۸۰ تا ۹۰ درصد نمره آزمون رو کسب کرده، می‌تونه برای توجیه اینکه چرا ۱۰۰ درصد نمره رو نگرفته، از همون دلایلی استفاده کنه که دانش‌آموز درس‌نخون برای رد شدن آزمون میاورده😓. #مهارت‌های_مطالعه #جلسه‌ی_دوم 7⃣ بخش هفتم 📚 کتابکده یاران مهربان @yaranmehraban_ir