🔹ب) تحلیل تفصیلی از فرازهای سوره حجرات
اگر به آیه اول، و نیز تکرار معنای آن در آیات پایانی توجه کنیم شاید بتوان گفت این سوره دارد ایمان و تقوای اجتماعی را از حیث جلو افتادن شرح میدهد. ایمان یعنی جدی گرفتن خداوند و تعالیم او (= نبوت) در زندگی، و تقوا یعنی اینکه انسان خود را در این صراط مستقیم نگه دارد و لازمهاش این است که از خدا و رسولش نه جلو بیفتد و نه عقب بماند.
▪️شاید بتوان کل تعالیم دین را به این دو دسته تقسیم کرد:
▫️الف. تعالیمی برای کسانی که عقب ماندهاند (یا ممکن است عقب بمانند)؛ یعنی در افق حیوانیت (شهوت و غضب) مانده و وارد فضای انسانیت نشدهاند؛ و هنوز دین برایشان توضیح اولیات انسانیت است. با این لحاظ شاید بتوان گفت سورههای مکی که مخاطبش عموما مشرکان است عموما برای کسانی است که عقب ماندهاند؛ و به آنان گفته میشود حرکت کنید؛ از جای خود برخیزید و به پیامبر ص ملحق شوید؛ و در این افق است که عمده بیانات درباره اعمال دینی بیاناتی کلی است و در مجموع بر سهله و سمحه بودن شریعت اصرار میشود.
▫️ب. تعالیمی برای کسانی که جلو افتادهاند (یا ممکن است جلو بیفتند)؛ یعنی کسانی که زندگی در جامعه دینی را تجربه کردهاند و در زمره مسلمانان و مومنان محسوب میشوند، یعنی این گونه نیست که عقب مانده و به قافله دین نپیوسته باشند، اما کاملا تسلیم تعالیم خدا و رسول نیستند؛ بلکه اظهارنظرها و کارهایی میکنند که در محدوده دستورات خدا و رسول نیست و راه خود را میروند و از این جهت از خدا و رسول جلو میافتند.
در
مقدمه بیان شد که نزول این سوره را در سال نهم هجرت و این سوره را ۱۰۸مین سوره نازل شده بر پیامبر ص دانستهاند؛ از این رو، طبیعی است که جهتگیری اصلی این سوره برای کسانی است که سالهاست عضو جامعه مومنان شدهاند؛ و آن خطری که اینان را تهدید میکند جلو افتادن بر خدا و رسول است؛ در این فضا جلو افتادن یعنی شخص بر اساس نظر و سلیقه شخصی عمل کند؛ در حالی مومن باید برنامهاش را با دستورات پیامبر ص تنظیم کند.
🔹اکنون فرازهای این سوره را از این زاویه بازخوانی کنیم:
1️⃣آیه نخست (۱) صورت مساله را بیان میکند: مساله ما در این سوره مومنان است از این حیث که از خدا و رسولش جلو میافتند و تقوایشان آسیب میبیند.
2️⃣آیات بعدی (۲-۶) ناظر به جلو افتادن در مقام اظهارنظر است؛ از این منظر کسانی که در جامعه دینیاند سه دستهاند:
۲.۱) کسانی که نظر خود را بر پیامبر ص مقدم میدارند و با صدای بلند میخواهند صدای پیامبر ص را تحت الشعاع قرار داده، سخن خود را به کرسی بنشانند، که طبیعی است که اینان دچار حبط عمل شوند؛ یعنی چون عالما عامدا از خدا و رسول جلو میافتند، در حقیقت در صراط مستقیم دین گام برنمیدارند، پس بیراهه میروند و همه کارهایشان پوچ و باطل خواهد بود.
۲.۲) آنان که صدایشان و نظراتشان تحت الشعاع پیامبر ص است؛ ریشه این رویه در آنان آن است که نه فقط زبان، بلکه دل آنها - که پشت زبانشان است - از آزمون تقوا موفق بیرون آمده است؛ و لذا هم گناهانی اگر از آنان سر بزند مورد غفرت قرار میگیرد و هم به خاطر این پیرویشان اجر عظیم دارند.
۲.۳) افرادی که بدون اینکه از نظر پیامبر مطلع باشند از جانب خود اظهارنظر میکنند. اینها اگر صبر کنند تا پیام دین به گوششان برسد برایشان بهتر است؛ البته چون این از روی نفهمیشان بوده اگر وقتی موضع دین را فهمیدند تسلیم شوند خدا هم آنان را میبخشد. آیه بعد در مقام کسب اخبار مهم (از جمله خبر دین) است: میفرماید هرکس هر خبر مهمی آورد سریع اعتماد نکنید چرا که آثار سوءي دارد که منجر به پشیمانی میشود.
پس تا اینجا هشداری بود درباره اظهارنظر در دین: نظر خود را فوق نظر پیامبر ص قرار ندهید و از خودتان هم نظر ندهید؛ بلکه همواره منتظر شنیدن نظر پیامبر ص و تسلیم آن باشید؛ و البته اگر هم کسی آمد و به شما خبر داد [که مثلا نظر پیامبر ص چنین است] سریع قبول نکنید؛بلکه ابتدا بررسی کنید و مطمئن شوید مطلب همان طور است.
3️⃣ در اینجا (۷-۸) اولین پرانتز باز شده، بر این تاکید میشود که حواستان باشد درست است که پیامبر در میان شماست؛ اما محور اوست و این لطف خدا بر شماست که اهل ایمان شدهاید و از کفر و فسق و عصیان بیزارید.
@yekaye
👇
ادامه مطلب👇