. 3️⃣ «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ» این آیه می‌فرماید چهره‌هایی در آن روز تابناک [نمایان و درخشان] است. اما چرا آنان چنین‌اند؟ در احادیث به برخی از امور که موجب نورانیت چهره شده اشاره شده است؛ مانند: 🔺جزء اولیاء خاص الله بودن (حدیث۱)، 🔺شیعه واقعی پیامبر ص و امیرالمومنین ع بودن (احادیث۲-۵)، 🔺عالِم حقیقی و درآورنده انسانها از ظلمت جهل بودن (حدیث۶)، 🔺زایر امام حسین ع، بلکه زیارت کننده برادر دینی و اهل دوستی در راه خدا بودن (احادیث ۷-۸)، 🔺اهل نماز شب بودن (حدیث۹)، 🔺با دیگران مدارا کردن و سخت‌گیری نکردن بر بدهکار (حدیث۱۰) و ... . به نظر می‌رسد اینها نه موارد انحصاری بلکه نمونه هایی از جهت‌گیریها و کارهای خوبی است که چون در وجود افراد مستقر بوده در قیامت ظهور می‌کند. در واقع، چه‌بسا بتوان گفت باطن نیکی‌ها نور است؛ که این نور در قیامت که محل ظهور باطن است در چهره افراد صاحب آن نیکی‌ها ظهور می‌کند. برخی مفسران عوامل دیگری را هم برای این نورانیت چهره‌ها مطرح کرده‌اند؛ مانند 🔺اثر وضو (ضحاک، به نقل مفاتيح الغيب (للفخر الرازی)، ج‏31، ص61؛ که این مطلب چه‌بسا از حدیث۱۱ هم قابل استنباط باشد)، 🔺اینکه خلاصی از علائق دنیا و تبعات آن اتصال به عالم قدس و منازل رضوان و رحمت منجر به این تابناکی می‌شود (مفاتيح الغيب، ج‏31، ص61)، 🔺این جبران غبارهایی است که در راه خدا در دنیا بر چهره‌شان می‌نشست (به نقل مفاتيح الغيب، ج‏31، ص61 )؛ و ...؛ که به نظر می‌رسد در راستای همان مطلب فوق قابل تحلیل باشد. @yekaye