.
9⃣ «إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَ خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ كَريمٍ»
در مورد کسی که از این ذکر پیروی کند و از پروردگارش در نهان خشیت داشته باشد، تنها اجر کریم را وعده نداد، بلکه ابتدا سخن از مغفرت به میان آورد.
چرا؟
🍃الف. مخاطبان پیامبر ص گناهانی مرتکب شده بودند و اکنون پس از اینکه ایمان آوردهاند ابتدا باید مشمول مغفرت واقع شوند تا امکان بهرهمندی از اجر کریمانه پیدا کنند.
🍃ب. هر انسانی متناسب با جایگاه خویش قصور و تقصیرهایی در پیشگاه الهی دارد.
حتی در مورد معصومین هم که آنها را از هر گناهی معصوم میشمریم، منظور از عصمت، عصمت از عملی است که در تحلیل ما گناه محسوب شود؛ وگرنه آنها از منظر خودشان و در نسبتی که تنها خود با خدای خود درک می کنند، خود را اهل قصور و تقصیر میبینند و از این روست که سوزناکترین مناجاتها از زبان آنان صادر شده و این اندازه دغدغه مغفرت الهی را دارند (مثلا فرازهای اولیه دعای کمیل که همگی با «اللهم اغفرلی الذنوب ...» آغاز میشود).
و ابتدا باید مغفرت الهی این قصور و تقصیرها را بپوشاند تا آنگاه امکان بهرهمندی از اجر کریمانه مهیا گردد.
🍃ج. شاید این مغفرت، مقدمه «اجر کریم» باشد، نه مطلق «اجر بر عمل»؛
یعنی برخی از اجرهای بقدری رفیع است که هیچکس به خودی خود لیاقت چنان اجری را ندارد
🔖توضیح اجر کریم در تدبر
https://eitaa.com/yekaye/1210 10
پس ابتدا مغفرت الهی باید شخص را دربرگیرد تا با پوشاندن همه نواقص، لیاقتی برای بهرهگیری از آن اجر کریم در وی مهیا شود.
🍃د. ...
@yekaye