.
8️⃣ «إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ ... نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلاً كَریماً»
خداوند کسی را که از گناه کبیره خودداری میکند، در جایگاهی کریمانه وارد میکند؛ و از آنجا که کارهای خداوند همگی بر اساس حکمت است، چنین کسی، با لطف و عنایت خداوند سزاوار جایگاهی کریمانه شده است.
🤔پس،
اگرچه اقتضای منطق عدالت این است که کسی که مرتکب بدیاش شود ارزش و ارجمندی خود را از دست بدهد؛
اما در پرتوی لطف و تفضل الهی، همین مقدار که انسان از گناهان کبیره خودداری کند ارزشمند و سزاوار جایگاهی کریمانه میشود، هرچند مرتکب برخی از بدیها و گناهان صغیره شده باشد.
✳️تبصره
برخی از مفسران در این آیه به تکلف افتاده و گفتهاند صرف اجتناب از گناهان کبیره انسان را بهشتی نمیکند بلکه حتما باید به انجام طاعات هم اقدام کرده باشد و لذا در اینجا تمام العله بیان نشده است. (مفاتيح الغيب (فخر رازی)، ج10، ص64 )
در حالی که چنین تکلفی نیاز نیست؛ زیرا ترک انجام طاعات خودش از مصادیق گناهان کبیره است، چنانکه در روایات متعددی تارک الصلوة را کافر خواندهاند.
@yekaye