☀️۵) از امام صادق ع از پدرانشان از رسول الله ص روایت شده است که:
همانا چهارتن هستند که جهنمیان از وضعیت آنان متاذی شوند؛از حمیم (آب جوشان) و جحیم نوشانده شوند و فریاد واویلا و هلاک شدیم سر دهند؛ به طوری که جهنمیان از همدیگر بپرسند این چهار تن را چه شود که ما علیرغم این همه اذیتها از بودن آنان هم اذیت میشویم. یکی شخصی است آویخته در تابوتی از گُلِ آتش و شخصی که امعاء و احشائش کشیده میشود و شخصی که از دهانش چرک و خون راه گرفته است و شخصی که گوشت خود را میخورد. پس به آن شخص در تابوت گفته میشود: این دور افتاده از رحمت، چه کرده که با این همه اذیتهایمان از او هم اذیت میشویم؟
می گوید: این دورافتاده ازرحمت، مُرد در حالی که برگردنش اموال مردم بود که نه ادای آن را برعهدهاش گرفت و نه وفای به آن را.
سپس به شخصی که که امعاء و احشائش کشیده میشود گفته میشود: این دور افتاده از رحمت، چه کرده که با این همه اذیتهایمان از او هم اذیت میشویم؟
می گوید: این دورافتاده ازرحمت هیچ برایش مهم نبود که ادرارش در کجای بدنش میریزد [= نسبت به رعایت طهارت و نجاست کاملا بیمبالات بود].
سپس به شخصی که از دهانش چرک و خون راه گرفته است گفته میشود: این دور افتاده از رحمت، چه کرده که با این همه اذیتهایمان از او هم اذیت میشویم؟
می گوید: این دورافتاده ازرحمت مرد هر حرفی را نقل میکرد؛ هر مطلب خباثتآلودی را که میدید بدان استناد میکرد و آن را برای این و آن حکایت مینمود.
سپس به شخصی که گوشت خود را میخورد گفته میشود: این دور افتاده از رحمت، چه کرده که با این همه اذیتهایمان از او هم اذیت میشویم؟
می گوید: این دورافتاده ازرحمت با غیبت کردن گوشت مردم را میخورد و به سخنچینی میپرداخت.
📚الأمالي( للصدوق)، ص581؛
📚ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص248
حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ مُوسَى رِضْوَانُ اللَّهِ عَلَيْهِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ أَبُو الْحُسَيْنِ الْكُوفِيُّ الْأَسَدِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ النَّخَعِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ يَزِيدَ قَالَ حَدَّثَنِي حَفْصُ بْنُ غِيَاثٍ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِيٍّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص:
أَرْبَعَةٌ يُؤْذُونَ أَهْلَ النَّارِ عَلَى مَا بِهِمْ مِنَ الْأَذَى يُسْقَوْنَ مِنَ الْحَمِيمِ وَ الْجَحِيمِ يُنَادُونَ بِالْوَيْلِ وَ الثُّبُورِ يَقُولُ أَهْلُ النَّارِ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ مَا بَالُ هَؤُلَاءِ الْأَرْبَعَةِ قَدْ آذَوْنَا عَلَى مَا بِنَا مِنَ الْأَذَى؟
فَرَجُلٌ مُعَلَّقٌ فِي تَابُوتٍ مِنْ جَمْرٍ وَ رَجُلٌ يَجُرُّ أَمْعَاءَهُ وَ رَجُلٌ يَسِيلُ فُوهُ قَيْحاً وَ دَماً وَ رَجُلٌ يَأْكُلُ لَحْمَهُ؛
فَقِيلَ لِصَاحِبِ التَّابُوتِ: مَا بَالُ الْأَبْعَدِ قَدْ آذَانَا عَلَى مَا بِنَا مِنَ الْأَذَى؟
فَيَقُولُ إِنَّ الْأَبْعَدَ قَدْ مَاتَ وَ فِي عُنُقِهِ أَمْوَالُ النَّاسِ لَمْ يَجِدْ لَهَا فِي نَفْسِهِ أَدَاءً وَ لَا وَفَاءً.
ثُمَّ يُقَالُ لِلَّذِي يَجُرُّ أَمْعَاءَهُ مَا بَالُ الْأَبْعَدِ قَدْ آذَانَا عَلَى مَا بِنَا مِنَ الْأَذَى؟
فَيَقُولُ إِنَّ الْأَبْعَدَ كَانَ لَا يُبَالِي أَيْنَ أَصَابَ الْبَوْلُ مِنْ جَسَدِهِ.
ثُمَّ يُقَالُ لِلَّذِي يَسِيلُ فُوهُ قَيْحاً وَ دَماً مَا بَالُ الْأَبْعَدِ قَدْ آذَانَا عَلَى مَا بِنَا مِنَ الْأَذَى؟
فَيَقُولُ إِنَّ الْأَبْعَدَ كَانَ يُحَاكِي فَيَنْظُرُ إِلَى كُلِّ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ فَيُسْنِدُهَا وَ يُحَاكِي بِهَا.
ثُمَّ يُقَالُ لِلَّذِي يَأْكُلُ لَحْمَهُ مَا بَالُ الْأَبْعَدِ قَدْ آذَانَا عَلَى مَا بِنَا مِنَ الْأَذَى؟
فَيَقُولُ إِنَّ الْأَبْعَدَ كَانَ يَأْكُلُ لُحُومَ النَّاسِ بِالْغِيبَةِ وَ يَمْشِي بِالنَّمِيمَةِ.
@yekaye